صرفِ وقتی برخوردار بودن از کیفیت مناسب است؛ چراکه وقت گذاشتن طولانی مدت همراه با تنش و دعوا و مشاجره، جز نارضایتی نتیجه‏ای به بار نمی‏آورد و اعضا از آن لذتی نخواهند برد، اما وقت گذاشتنِ باکیفیت، به رضایت هر چه بیشترِ اعضای خانواده از زندگی، می‌انجامد.

با این بیان، مشخص می‏شود چرا همنشینیِ «کیفیتْ‌محور» با همسر، حتّی از برخی اعمال مذهبی همچون اعتکاف در مسجد رسول خدا صلی الله علیه و آله که سودمندی آن بر کسی پوشیده نیست و پاداش فراوانی برای آن در نظر گرفته شده، تقدم می‏یابد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله صرف وقت با خانواده را دارای فضیلتی بیشتر از اعتکاف کردن در مسجد خود می‏داند:

جُلوسُ المَرءِ عِندَ عِیالِهِ أحَبُّ إلَى اللّهِ تَعالى مِنِ اعتِکافٍ فی مَسجدی هذا.^۱

۰.نشستن مرد در کنار خانواده‏اش، نزد خداوند متعال، دوست داشتنى‏تر از اعتکاف کردن در مسجد من است.

در روایت دیگری به نقل از انس آمده که وی پرسید: اى پیامبر خدا! نشستن با خانواده، ثوابش بیشتر است یا نشستن در مسجد؟ آن حضرت فرمود:

الجُلوسُ ساعَةً عِندَ العِیالِ أحَبُّ إلَیّ مِنَ الاعتِکافِ فی مَسجِدی هذا.^۲

۰.لحظه‌ای نشستن در کنار خانواده، نزد من، محبوب‏تر از اعتکاف کردن در این مسجد من است.

بازگشت به خانه و با هم بودن و وقت گذاشتن پس از انجام وظایف و مسئولیت‏ها، برای اعضای خانواده، صدقه و کاری نیک دانسته شده است. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به مردى فرمود: «روزه‏دارى؟» گفت: نه. فرمود: «بینوایى را اطعام کرده‏اى؟» گفت: نه. فرمود:

فَارجِع إلى أهلِکَ فَإِنَّهُ مِنکَ عَلَیهِم صَدَقَةٌ.^۳

ناراحتشان نگردانید و از آنچه به ایشان داده‏اید، جز با رضایت و اجازه آنان، چیزى بر ندارید.

در روایت دیگری آن حضرت می‏فرماید:

إذا نَظَرَ العَبدُ إلى وَجهِ زَوجِهِ ونَظَرَت إلَیهِ، نَظَرَ اللّهُ إلَیهِما نَظَرَ رَحمَةٍ، فَإِذا أخَذَ بِکَفِّها وأخَذَت بِکَفِّهِ، تَساقَطَت ذُنوبُهُما مِن خِلالِ أصابِعِهِما.^۱

۰.هرگاه کسی به چهره همسرش و همسرش به چهره او بنگرد، خداوند به آن دو، با نگاه مهرآمیز مى‏نگرد و هرگاه دست یکدیگر را بگیرند، گناهان آن دو، از لابه‌لای انگشتانشان فرو مى‏ریزد.

حمایت عاطفی دامنه گسترده‏ای دارد و فقط به زوج‏ها خلاصه نمی‏شود، بلکه در شعاع مهرورزی و عواطف، فرزندان نیز سهیم‏اند. در حکمت‏هاى منسوب به امام على علیه السلام آمده است:

یجِبُ عَلَیکَ أن تُشفِقَ عَلى وَلَدِکَ أکثَرَ مِن إشفاقِهِ عَلَیکَ.^۲

۰.مهربانی و ترحم تو به فرزندت، باید از مهربانی او به تو بیشتر باشد.

بر پایه چنین محبت و ترحمی است که خداوند متعال بر بندگانش ترحم می‏‏‏کند. امام صادق علیه السلام می‏فرماید: خداوند، به‏سبب محبت زیاد بنده به فرزندش، بر او رحم مى‏کند^۳ و چنین محبتی به فرزندان است که آدمی را از عذاب الهی مصون می‏دارد.^۴

و ـ وقت گذاشتن برای یکدیگر

خانواده‏های کارآمد، زمان قابل توجهی را در کنار هم می‌گذرانند. لازمه مفید بودن چنین