و خِرد را از میان می‏برد.^۱ کسى که به دنبال شهوت می‏رود، نه درست می‏بیند و نه درست می‏شنود.^۲ در وضعیت شهوانى، چشم و گوش ـ که دروازه‏هاى عقل و ابزارهاى شناخت‏اند ـ به‏درستى عمل نمی‏کنند و عقل ـ که وظیفه تجزیه و تحلیل را دارد ـ ناکارآمد می‏شود و آن‏گاه که عقل ناکارآمد شد، دین و دنیاى انسان نابود می‏شود.^۳

همچنین در تحریک جنسى، تمرکز حواس برهم می‏خورَد و آرامش لازم براى تفکّر و تصمیم‏گیرى و فراغت لازم براى پرداختن به علم و هنر از میان می‏رود. به همین جهت، برای جوان، اُفت تحصیلى و براى جامعه، ضعف علمى ـ فرهنگى را به همراه می‏آورد. نزد اهل خرد، شهوت چیزى پست و سبک است.^۴ از این رو خردگرایان گِرد شهوت نمی‏چرخند و عفت پیشه می‏کنند.^۵ در نتیجه، کسى که شهوت خویش را مهار کند، عقل او رشد خواهد کرد.^۶

ج ـ محرومیّت از پیشرفت

کسى که طبق شهوت خود عمل کند، برخلاف رشد و تعالى خویش حرکت کرده است.^۷ بنده شهوت، براى ترقّى و پیشرفت، راهى بس دشوار در پیش دارد.^۸ چه‏بسا لذّت‏هاى پست و شهوت‏هاى حرام که آدمى را از رسیدن به مراتب عالى باز می‏دارند؛^۹ چراکه شهوت، در حقیقت، کودکى و بى‏خردى است^۱۰ و شهوتران، همانند کودکان، به خاک‏بازى مشغول است و از خاک‏بازى تا مدارج عالى انسانى و افلاک‌نوردی، فاصله‏اى بسیار طولانى وجود دارد.

جوانى که به طور گسترده‏اى با زنان و دختران غیرعفیف، دوستان ناباب، فیلم‏ها و سى‏دى‏ها و عکس‏هاى مستهجن و...، رویارویی دارد، در حقیقت، همانند کسى است که پى‏درپى زیر بمباران قراردارد. بمباران وسوسه‏ها و تحریک مداوم جنسى، آرامش و آسایش جوان را می‏رباید و چون آرامش زیربناى سلامت روان است، محرومیّت از آن را به همراه دارد. از این رو، کسى که عفّت نورزد و شهوت خود را مهار نکند، پیوسته بیمار خواهد ماند.^۱

پیروى از شهوت، اساس همه سختى‏ها و دردهاست^۲ و برآوردن همه خواسته‏هاى آن، آدمى را به وادى رنج و عذاب می‏کشاند.^۳ چه‏بسا شهوت کوتاهى که حسرت بلندى در پى خواهد داشت.^۴ کسى که شهوت خود را مهار نکند، در حسرت و اندوه فرو می‏رود^۵ و هرچه لذّت‏جویى‏اش افزون شود، درد و اندوهش نیز بیشتر می‏شود.^۶

مهار شهوت، براى روان آدمى مناسب‏تر است و ارضاى دائم شهوت، مایه سخت‏تر شدن آن.^۷ از این رو، جاى شگفتى است اگر کسى عاقبت اندوهبار شهوت را بداند و عفّت نورزد.^۸ عفت، مایه آرامش و آسایش و راحتى روح و روان آدمى است.^۹ از این رو، در روایات آمده است: شهوت خویش را مهار کن تا از گزند آفات روانى سالم بمانى.^۱۰

ب ـ محرومیّت از خِرد

هوس‏هاى شهوانى، ضدّ عقل‏اند^۱۱ و آفت خرد.^۱۲ هیجان شهوت، عقل را زائل می‏کند^۱۳