اجتهاد مفسّران متأخّر مبتنی بوده است، به گونهای که یافتن ارتباط پارهای از آنها با آیات، مشکل مینماید.
قسم سوم، بدون استناد به آیات، به بیان فضایل پرداختهاند. این روایات، در منابع حدیثی پراکنده شدهاند.
۲. فضایل اخلاقی: صفات متعالیه انسانی و اوصاف ایمانیای که با موضوع اصلی کتاب بیارتباط نیستند و بخش کمتری از حجم کتاب را شامل میشوند. در مورد این دسته نیز سه قسم قابل تصوّر است:
قسم اول: فضیلتهای اخلاقی و ایمانی بیان شده با استناد به آیات.
قسم دوم: فضیلتهای غیر مستند به آیات، ولی ذکر شده ذیل برخی آیات توسط مفسّران قرآن.
قسم سوم: فضیلتهای غیر مستند به آیات و بدون ورود به تفاسیر متقدّم یا متأخّر.
۳. فضیلتهای متفرقه: این دسته، شامل ارزش برخی مکانها، ایّام، اعمال، اشیا و... میشود.
اَسناد به «کتاب الفضائل»
نجاشی و شیخ طوسی، طریق وصول این اثر را تا زمان خود در کتب فهرست خود ذکر کردهاند. سند این دو بزرگوار به کتاب الفضائل، تشابه بسیاری دارد؛ به گونهای که هر دو از طریق احمد بن محمّد بن سعید به کتاب میرسند.
یکی بودن طریق نجاشی به کتاب تفسیر غریب القرآن و کتاب الفضائل ابان نیز از جنبههای گوناگونی میتواند قابل توجّه باشد. برای نمونه، میتوان از آن، این نکته را برداشت نمود که این دو کتاب، شیوه یکسانی داشتهاند، به گونهای که هر دو به دنبال تفسیر و تبیین آیات الهی با استفاده از سخن ارزشمند معصومان علیهم السّلام بودهاند.
الف ـ سند نجاشی
و له كتب، منها تفسير غريب القرآن و كتاب الفضائل، أخبرنا محمّد بن جعفر النحوی، قال: حدّثنا أحمد بن محمّد بن سعيد عن المنذر بن