[ وجه اشتباه و شاهد بر مراد]

و وجه اشتباه اين دو بزرگوار عدم تأمل و نظر در مغايرت «زيارت ندبه» و «دعاى ندبه» و عدم توجه و التفات به مضمون آنهاست ، چنان كه به يارى خدا و توجه ولى او حضرت حجت بن الحسن ـ عجل اللّه فرجه ـ بيان گرديد .
و قوى ترين شاهد بدين معنى اين است كه هيچ يكى از اين دو نفر زيارت وارده از ناحيه مقدسه را كه بنا بر تصريح سيد ابن طاووس قدس سرهمعروف به زيارت ندبه است و همان فقره سبب اشتباه اين دو گرديده ، در كتاب هاى مشار اليهماى خود نقل و وارد نكرده اند ؛ زيرا توهم اين نموده اند كه مقصود از اين سند همانا سند دعاى ندبه است ؛ عصمنا اللّه من الزلل ، و ألبسهما من فضله خير الحلل .

بيان سيد نسبت به دعاى ندبه در اقبال

سيد در فصلى كه در اقبال ^۱ به عنوان « فيما نذكره من صفة صلاة العيد » معنون كرده ، بعد از كيفيت صلاة عيد و تسبيح فاطمه [ عليها السلام ]و تكبير مخصوصى بعد از آن گفته ^۲ : و أحضر عقلك و قلبك للتحميد و التمجيد و الدعاء بعد صلاة العيد فقل : اللهم إني أسألك أن ترزقني ...» تا آخر دعاى مفصلى كه در كتاب مزبور و در بحار درج شده است ، آن گاه گفته : «دعاء آخر ^۳ بعد صلاة العيد و يدعى به في الأعياد الأربعة : الحمد للّه الذي لا إله ...» إلى آخر الدعاء ، آن گاه گفته : «فإذا فرغت من الدعاء فتأهب للسجود بين يدي مولاك و قل ما رويناه بإسنادنا إلى أبي عبد اللّه عليه السلام ، قال : إذا فرغت من دعاء العيد المذكور ضع خدك الأيمن على الأرض و قل : سيدي سيدي . . تا آخر دعايى كه از بحار در سابق نقل شد .
آن گاه گفته :
فإذا فرغت و انصرفت رفعت يديك ، ثم حمدت ربك ، ثم تقول ما تقدر عليه ، و سلمت على النبيّ ـ صلى اللّه عليه وآله وسلم ـ و حمدت اللّه تبارك و تعالى ، و له الحمد رب العالمين .

[ اشتباه حاجى قزوينى در سفينة النجاة]

مخفى نماند نظير اين اشتباه براى حاجى مولى على اصغر بن مولى محمد يوسف قزوينى قدس سرهدر كتاب شريف سفينة النجاة ^۱ كه در اين جزء زمان ، مشهور به مقال ^۲ است ـ چنان كه در باب عين از كتاب روضات كه مؤلِّف و مؤلَّف را معرفى كرده ، به اين معنى تصريح نموده است ـ روى داده است ؛ زيرا كه آن جناب در باب دوم از مقال سيم در ضمن اعمال عيد فطر گفته :
و ايضا سنت است در اين روز خواندن دعاى ندبه ، و مذكور مى شود در اعمال روز دهم ذى الحجه كه روز عيد اضحى است .
و در ضمن بيان اعمال روز عيد اضحى گفته :
و ايضا سنت است در اين روز خواندن دعاى ندبه كه روايت كرده آن را ابن طاووس در مصباح الزائر از حضرت صاحب الزمان ـ صلوات اللّه عليه ـ كه در
عيد اضحى و فطر و غدير و روز جمعه و در سرداب حضرت صاحب الزمان بايد خواند ، و آن اين است : الحمد للّه رب العالمين ، و صلى اللّه على سيدنا ... تا قول او : لا ظمأ بعده يا أرحم الراحمين .
آن گاه به نقل عمل ديگر پرداخته و راجع به اين دعا حرفى نزده است .
و در باب چهارم از همين مقال يعنى مقال سيم كه در بيان اعمال ماه ذى الحجه است ـ و عبارت مذكور در سابق نسبت به سند دعا كه پشت سر آن خود دعا را تا آخر نقل كرده نيز در همين باب است ـ در ضمن اعمال عيد غدير گفته :
و ايضا سنت است در اين روز خواندن دعاى ندبه ، و مذكور شد در اعمال روز دهم اين ماه .