عن أبی الحَسَن الرِّضا علیه السلام، قالَ: «سَألتُهُ عن الطامِثِ و حَدِّ جُلوسِها، فَقالَ: تَنتَظِرُ عِدَّةَ ما كانَت تَحیضُ، ثُمَّ تَستَظهِرُ بِثَلاثَةِ أیّامٍ، ثُمَّ هیَ مُستَحاضَةٌ»۱.
۴. فَأمّا ما رواه محمّد بن أحمد بن یحیى عن محمّد بن عیسى، عن الفضل بن كثیر، عن محمّد بن عمرو، قالَ: «كَتَبتُ إلى أبی الحَسَنِ الرِّضا علیه السلام: أنَّ امرَأةً مِن أهلِنا أوصَت أن نَدفَعَ إلَیكَ ثَلاثینَ دیناراً، و كانَ لَها عِندی فَلَم یَحضُرنی، فَذَهَبتُ إلى بَعضِ الصَّیارِفَةِ فَقُلتُ: أسلِفنی دَنانیرَ عَلى أن أُعطِیَكَ ثَمَنَ كُلِّ دینارٍ سِتَّةً و عِشرینَ دِرهَماً، فَأخَذتُ مِنهُ عَشَرَةَ دَنانیرَ بِمِائَتَینِ و سِتّینَ دِرهَما، و قَد بَعَثتُها إلَیكَ. فَكَتَبَ علیه السلام: إلَیَّ وَصَلَتِ الدَّنانیرُ»۲.
۸. الحَسَن بن محمّد بن الفضل
نجاشی ضمن توثیق او، به نقل روایت وی از امام شش و هفتم به‌واسطه پدرش اشاره کرده و از دو اثر مکتوب برای وی نام برده است. نخست روایت نسخهای از امام رضا علیه السلام، و سپس کتابی بزرگ از وی (لَهُ کتابٌ کَبیرٌ).۳ اما شیخ طوسی متعرض عنوان وی نیز نشده است.
در میان راویان عنوان «الحسن بن محمّد بن الفضل» در روایات ذکر نشده است، اما تعبیر دیگری با عنوان «الحسن بن محمّد النوفلی ثُمَّ الهاشمی» ـ در کتب روایی۴ ـ و «الحسن بن محمّد بن سهل النوفلی» ـ در کتب فهرستی۵ ـ آمده است. نجاشی با اینکه «الحسن بن محمّد بن سهل النوفلی» را تضعیف کرده اما کتابی را به وی منتسب می‌کند که با توصیف «حَسَنٌ کَثیرُالفوائِد» از آن یاد می‌کند و در ادامه میگوید که مصنف این کتاب گفته است که مجالس امام رضا علیه السلام را با اهل ادیان [در
