155
میراث مکتوب رضوی

سِهامَهُم إلّا خَرَجَ السَّهمُ الأصوبُ. فَسَكَتَ».۱

۳. عبدالله بن علی بن الحسین بن زید

جد وی «الحسین» فرزند زید بن علی علیه السلام است. در کتب رجالی درباره توثیق یا تضعیف وی سخنی به میان نیامده است. نجاشی و شیخ نیز تنها به نقل اثری از وی و طریق به آن پرداخته‏اند. نجاشی به نسخه‏ای از وی از امام رضا علیه السلام۲ و شیخ به کتابی۳ از وی اشاره می‏کند. مرحوم نجاشی در طریق خود این نسخه را به‌واسطه استادش، از محمّد بن عمر جعابی از محمّد بن عبدالله، فرزند صاحب نسخه از امام رضا علیه السلام نقل کرده است.

شیخ مفید نیز در گزارشی، روایتی از محمّد بن عمر جِعابی در روز دوشنبه پنجم شعبان سال ۳۵۳، از محمّد فرزند عبدالله بن علی، از پدرش نقل می‏کند.۴ این طریق در کتاب عیون أخبار الرِّضا علیه السلام نیز همین گونه آمده است.۵

اما شیخ طوسی طریق خود را چنین آورده است: «أخبرنا جماعة عن التلعکبری عن ابن عقده عن رجاله عنه». چنانکه دیده می‏شود در این عبارت سخنی از نسخه منسوب به امام رضا علیه السلام به میان نیامده و به احتمال زیاد شیخ این طریق را براساس منابع فهرستی خود گزارش کرده است.

به هر روی در کتاب أمالی سند مشابهی وجود دارد که در آن « أخبرنا ابن الصلت، قالَ: أخبرنا ابن عقدة، قالَ: أخبرنی علی بن محمّد بن علی أبو الحَسَن الحسینی قراءةً علیه قالَ: حدّثنا عَبدُ الله بن علی، قالَ: حدّثنا علی بن موسى» قرار گرفته است.۶

1.. تهذیب ‏الأحكام، ج ۹، ص ۳۶۳، ح ۱۸.

2.. رجال النجاشی، ص ۲۲۷، ر ۵۹۹ .

3.. الفهرست، ص ۳۰۳، ر ۴۶۱.

4.. الأمالی، مفید، ص ۱۰۹، ح ۹.

5.. عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج ‏۲، ص ۶۸، ح ۳۱۵.

6.. الأمالی، طوسی، ص ۳۳۶.


میراث مکتوب رضوی
154

قالَ: حدّثني محمّد بن الحَسَن الصفّار، عن محمّد بن عيسى، عن عبّاس بن هلال الشامي.‏ و رواه ابن طاووس فی الفلاح (ص۲۸۱): روى أبو الفضل، قالَ: حدّثنا جعفر بن محمّد بن مسعود العيّاشي، قال: حدّثنا علي بن محمّد عن محمّد بن أحمد، عن محمّد بن عيسى، عن العبّاس بن هليل مثله.

۲۵. أبو القاسم بن قولويه، عن أبيه، عن عَبدِ الله بن جعفرالحميري، عن محمّد بن الوليد، عن العبّاس بن هلال، عن أبي الحَسَن الرِّضا علیه السلام، «ذَكَرَ أنَّهُ لَو أفضى إلَيهِ الحكم لأقر النّاس على ما في أيديهم، و لَم ينظر في شَي‏ء إلّا بما حدث في سلطانِهِ. و ذكر أن النبيَّ صلی الله علیه و آله لَم ينظر في حدث أحدثوه و هم مشركون، و أن من أسلم أقره على ما في يده».۱

۲۶. أبو القاسم جعفر بن محمّد، عن أبيه، عن عَبدِ الله بن جعفر الحميري، عن محمّد بن الوليد، قالَ: حدّثنا العبّاس بن هلال، عن أبي الحَسَن الرِّضا علیه السلام، قالَ: «إنّ جعفر بن محمّد علیه السلام قالَ لَهُ أبو حنيفة: كَيفَ تقضون باليمين مَعَ الشاهد الواحد؟ فَقالَ جعفر علیه السلام: قَضى بِهِ رَسولُ اللهِ صلی الله علیه و آله، و قَضى بِهِ عَليٌّ علیه السلام عِندَكُم. فَضَحِكَ أبو حَنيفَةَ، فَقالَ جَعفَرٌ علیه السلام: أنتُم تَقضونَ بِشَهادَةِ واحِدٍ شَهادَةَ مِائَةٍ، فَقالَ: ما نَفعَلُ، فَقالَ: بَلى تَشهَدُ مِائَةٌ فَتُرسِلونَ واحِداً يَسألُ عَنهُم ثُمَّ تُجيزونَ شَهادَتَهُم بِقَولِهِ».۲

۲۷. عنه۳، عن محمّد بن الوليد، عن العبّاس بن هلال، عن أبي الحَسَن الرِّضا علیه السلام، قالَ: «ذُكِرَ أنَّ ابن أبي ليلى و ابنَ شُبرُمَةَ دَخَلا المَسجِدَ الحَرامَ، فَأتَيا مُحَمَّدَ بنَ عَليٍّ علیه السلام، فَقالَ لَهُما: بِما تَقضِيانِ؟ فَقالَا: بِكِتابِ اللهِ و السُّنَّةِ، قالَ: فَما لَم تَجِداهُ في الكِتابِ و السُّنَّةِ؟ قالا: نَجتَهِدُ رَأيَنا، قالَ: رَأيُكُما أنتُما، فَما تَقولانِ في امرَأةٍ و جارِيَتِها كانَتا تُرضِعانِ، صَبِيَّينِ في بَيتٍ و سَقَطَ عَلَيهِما فَماتَتا و سَلِمَ الصَّبِيّانِ؟ قالا: القافَةَ، قالَ: القافَةُ يَتَجَهَّمُ مِنهُ لَهُما، قالا: فَأخبِرنا، قالَ: لا. قالَ: ابنُ داودَ مَولىً لَهُ: جُعِلتُ فِداكَ، بَلَغَني أنَّ أميرَ المُؤمِنينَ عَليّاً علیه السلام قالَ: ما مِن قَومٍ فَوَّضوا أمرَهُم إلى اللهِ عزّ و جلّ و ألقَوا

1.. همان، ج ۶، ص ۲۹۵، ح ۳۱.

2.. تهذیب ‏الأحكام، ج ۶، ص ۲۹۶، ح ۳۳.

3.. علی بن الحسن بن علی الفضّال.

  • نام منبع :
    میراث مکتوب رضوی
    سایر پدیدآورندگان :
    سیدمصطفی مطهری و رضا یاری نیا
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1395
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 8483
صفحه از 212
پرینت  ارسال به