امپراتوری عربی و سقوط آن۱ را نگاشت. از ویژگی‌های روش ولهاوزن می‌توان به سادگی روش، روشنی ایده‌ها، توجه به اوضاع سیاسی، اقتصادی و رفتاری دوره‌های مورد مطالعه و تلاش برای پی بردن به عوامل مؤثر در اتفاقات تاریخی اشاره کرد.۲
نباید تئودور نولدکه۳ را فراموش کنیم. وی در دو کتاب نشو و نمو و ترکیب سور قرآنی و تاریخ قرآن، با روشی منحصربه‌فرد این موضوع را بررسی کرده است، به طوری که او را بنیان‌گذار بحث‌های علمی قرآنی قلمداد می‌کنند.
سهم کارل بروکلمان۴ در مطالعات عربی و اسلامی شگفت‌انگیز و قابل تحسین است. او هنگام تألیف کتاب مشهورش، تاریخ ادبیات عرب،۵ فقط به بحث ادبیات عرب محدود به زمان و مکان نپرداخته است. در واقع کار بروکلمان در این زمینه را می‌توان اثری فراگیر دانست که شعر، نثر، تاریخ، ادبیات شب‌نشینی‌ها، کتاب‌های فرهنگ عامه، علوم قرآن و حدیث، فقه، طب، جغرافیا، علوم طبیعی، علوم مخفی و دانش‌نامه‌ها را در خود دارد. بروکلمان برای این اثر خود، که امتیازش روش متقن آن است، پنجاه سال تلاش کرد.
باید از دو مستشرق آلمانی مهم، یعنی بیکر و شاخت، نیز یاد کنیم. بحث درباره بیکر را در فصل روش‌های مستشرقان در همین کتاب و بحث از شاخت را به فصلی دیگر در کتابی مربوط به مستشرقان و سنت نبوی موکول می‌کنیم.
بیشتر محققان عرب درباره برخی از ویژگی‌های استشراق آلمان اتفاق نظر دارند که در ادامه به مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌شود:
۱. استشراق آلمانی تحت تأثیر اهداف سیاسی، دینی یا استعماری قرار نگرفت؛
