پیرس^۱ و روح نسیب شرقی نوشته جان وادی^۲ را نام برد.^۳ در زمینه نثر نیز می‌توان از نمونه‌هایی چون الشعر و الشعراء نوشته ابن‌قتیبه و ترجمه گودفروا دومومبین،^۴ طوق الحمامة تألیف ابن‌حزم و ترجمه لئون بیرشیه^۵ و هزار و یک شب ترجمه آنتوان گالان^۶ و ژوزف چارل ماردرو^۷ یاد کرد.^۸

در موضوع جغرافیا کتاب‌های عربی زیادی به فرانسه ترجمه نشده‌اند؛ اما همان مقدار ترجمه‌شده بیانگر توجه فرانسویان به این حیطه و آگاهی آنان است.‌ دخویه^۹ جغرافیای ادبیات عرب را بررسی کرد و نتیجه تحقیقاتش را در کتاب جغرافیای انسانی جهان اسلام تا پایان قرن یازدهم مکتوب کرد. گاستون ویت^۱۰ نیز مؤلفات ابن‌رسته، یعقوبی و ابن‌حوقل را ترجمه کرد. مستشرقان دیگری نیز آثاری در این دایره ایجاد کردند که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: هنری ماسه^۱۱ ترجمه کتاب ابن‌فقیه همدانی؛ سوفاجیه ترجمه سفرنامه سلیمان تاجر و عجایب هند؛ کانار^۱۲ ترجمه سفرنامه ابن‌فضلان؛ گودفروا دومونبین ترجمه سفرنامه ابن‌بطوطه.

مستشرقان به تاریخ مناطق اسلامی و شرقی نیز توجه داشته‌اند. اهتمام مستشرقان فرانسوی به تحقیق درباره تاریخ، جغرافیا، آثار و ترکیب ساکنان شمال آفریقا بوده است. آندره ژولین^۱۳ کتاب تاریخ شمال آفریقا را نوشت؛ اما کتاب او

مرجعی مهم و ضروری برای تحقیقات تاریخی و لغوی مستشرقان است و در بیان اصطلاحات تخصصی عربی نظیر ندارد.^۱

مستشرقان فرانسوی در نیمه اول قرن بیستم به لهجه‌های عامیانه عربی، به‌خصوص در مغرب، توجه نشان دادند. ویلیام مارسیه^۲ این مطالعات را تقویت کرد. او در مطالعات عربی عامیانه، به‌ویژه در لهجه‌های مغربی، الجزایری و تونسی تخصص داشت و در سال ۱۹۲۵م کتاب متون عربی تکرونه^۳ را نوشت. پس از او نیز مستشرقان دیگری در این زمینه فعالیت کردند دیگرانی نیز به لهجه‌های عامیانه شرق سرزمین‌های عربی، مانند سوریه، لبنان، فلسطین و قاهره توجه کردند.^۴ فرانسویان به دلیل دشواری زبان عربی فصیح به لهجه‌های عامیانه روی آوردند؛ اما این رویکرد در حقیقت دلیلی استعماری داشت و به دنبال ایجاد تفرقه و از بین بردن وحدت زبانی در میان عرب بود.

در تحقیقات فرانسوی درباره ادبیات عرب به‌دشواری می‌توان تحقیقات ادبی، دینی، فلسفی و حقوقی را از هم تشخیص داد؛ زیرا مطالعات مشخص و قابل‌تمییزی، به زبان فرانسه، درباره ادبیات عرب وجود ندارد. مستشرقان قرآن و اشعار دوران جاهلی را ترجمه کرده‌اند، اما از ادبیات عربی جدید غافل شده‌اند و آثار اندکی در این زمینه تألیف کرده‌اند؛ برای نمونه می‌توان به کتاب ناتمام تاریخ ادبیات عرب، از ابتدا تا پایان قرن پانزدهم میلادی تألیف بلاشر اشاره کرد.^۵ از آثار مستشرقان در زمینه شعر می‌توان شعر اندلسی به زبان عربی فصیح نوشته هنری