متخصص مطالعات آسیای شرقی، آشنا شد و از آنجا به مدرسه ملی زبان‌های زنده شرقی رفت. ماسینیون در سال ۱۹۰۰ لیسانس ادبیات و فلسفه و در سال ۱۹۰۱ لیسانس ریاضیات گرفت. او در سفر اول خود به الجزایر و در سفر بعد به مراکش رفت و با تحقیقی که درباره مراکش تألیف کرد۱ مدرک فوق لیسانس خود را از دانشگاه سوربن گرفت. او به فراگیری زبان عربی فصیح و عامیانه ادامه داد و مدرک خود را از مدرسه ملی زبان‌های زنده شرقی گرفت.۲
فعالیت استشراقی ماسینیون از سال ۱۹۰۵ با حضور در چهاردهمین کنگره بین‌المللی مستشرقان در الجزایر آغاز شد. ارتباط وی با شرق نیز زمانی آغاز شد که به عضویت انجمن آثار شرقی درآمد و تحقیقات باستان‌شناسی را بر اساس متون و نسخه‌های خطی آغاز کرد. تحقیقات وی درباره زندگی در مصر او را به تحقیق عمیقی درباره «حلاج» کشاند و تا پایان عمر آن را ادامه داد و مقالات متعددی درباره حلاج نوشت؛ به طوری که نامش با نام این صوفی گره خورد.
ماسینیون از قاهره به عراق رفت و در آنجا به تحقیقات خود، هم درباره آثار باستانی عراق و هم درباره حلاج، ادامه داد. بحث‌های باستان‌شناسی او در کتابی به نام گروه باستان‌شناسی در عراق چاپ شد؛ مقالات دیگری نیز درباره عراق، تاریخ و جنبه‌های اجتماعی آن نوشت که بیشتر آن‌ها در مجله جهان اسلام منتشر شد.۳
ماسینیون در کنگره‌های مختلف، مانند گنگره پانزدهم مستشرقان در کپنهاگن و کنگره شانزدهم در آتن و چهارمین همایش تاریخ ادیان در لیدن، حضوری فعال داشت. حضور وی در این کنگره‌ها دیدار با دیگر مستشرقان، مانند گلدزیهر، جاستون ویت،۴ بیکر و هُرگرونیه را به همراه داشت. او به درخواست گلدزیهر و
1.. Tableau géographique du Maroc dans les ۱۵ prémieres années du ۱۶ième siecle, d'après Leon l'Africain
2.. Waardenburg, L’islam dans le memoir de l’occident, p. ۱۳۷.
3.. عبدالرحمن بدوی، موسوعة المستشرقین، ص۳۶۶.
4.. Gaston Wiet
