تجاری و استعماری در مرحله اول و هدف اساسی بوده است.
اصل و اساس اولیه حضور اروپاییان در شرق را پرتغال بنیان گذاشت. سپس بریتانیا وارد شد و قراردادهای تجاری بزرگی با هند بست که در نهایت به استعمار هند انجامید. میان اصول انگلیسی و فرانسوی تعارض ایجاد شد که در‌گیری و جنگ میان فرانسه و انگلیس در هند در سال‌های ۱۷۴۴ تا ۱۷۴۸ و ۱۷۵۶ تا ۱۷۶۳ را در پی داشت که در نهایت به پیروزی بریتانیا و تحکیم سیطره‌اش بر هند انجامید. ناپلئون با هدف انتقام از بریتانیا تصمیم گرفت با در اختیار گرفتن مصر، راه بریتانیا به هند را قطع کند. پیش از حمله ناپلئون به مصر گردشگران غربی آن سرزمین‌ها را زیر پا گذاشته بودند و گزارش‌های بسیاری نوشته بودند که در نبرد اقتصادی و سیاسی و نظامی با شرق راه‌گشای دولت‌های استعمارگر بود.
آبراهام ایاسنت انکتیل دوپرون۱ (۱۷۳۱-۱۸۰۵) مسافرت‌های اکتشافی به شرق را آغاز کرد. وی برای اثبات وجود مردمی بدوی و نیز تبارشناسی تورات به آسیا سفر کرد. او در آنجا کتاب اوستا را نیز ترجمه کرد. ترجمه اوستا، که کتاب مقدس ایرانیان بود، مسائل پیچیده‌ای از جنبه‌های فکری، فرهنگی و تمدنی فارس‌ها و دیگر فرهنگ‌های شرق را برای اروپا روشن کرد.
سفر به شرق همچنان ادامه داشت و مهم‌ترین آن‌ها، پس از سفر انکتیل، سفر ویلیام جونز۲ به هند بود. او زبان‌های شرقی را، که مهم‌ترینشان عربی، عبری و فارسی بود، می‌دانست. او در کمپانی هند شرقی منصبی تجاری به دست آورد و در آنجا به مطالعه قوانین هندوییسم، شریعت اسلام و سیاست و جغرافیای هندوستان مشغول شد. وی در سال ۱۷۸۴م «جمعیت بنگال آسیایی» را تأسیس کرد. به دلیل دانش‌های متعدد و تسلطش بر زبان‌های شرقی و شناخت شرق و شرقیان، آربری۳
