567
نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد اوّل

راجع : ج۲ ص۷۷ (كسانى كه پيامبر براى ايشان دعا كرد) .

۷ / ۲

امامان

۸۷۹.امام رضا عليه السلام :امام ، نشانه هايى دارد : عالم ترين مردم است .. . دعايش مستجاب مى شود و حتّى اگر تخته سنگى را نفرين كند ، تخته سنگ دو نيم مى شود.

۸۸۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پيشواى عادل ، دعايش رد نمى شود.

۸۸۱.امام صادق عليه السلام :خداوند ، ما را به خودمان وا نمى گذارد . اگر ما را به خود وا مى گذاشت ، ما نيز مانند توده مردم بوديم ، در حالى كه ما كسى هستيم كه خداوند عز و جل فرموده است : «مرا بخوانيد تا پاسختان دهم» .

۸۸۲.الكافىـ به نقل از كناسى ، از امام صادق عليه السلام: حسن بن على عليه السلام براى گزاردن عمره خارج شد و يكى از فرزندان زبير كه معتقد به امامت او بود ، ايشان را همراهى مى كرد . در يكى از آبگاه ها ، در نخلستان خشكيده اى كه از بى آبى خشك شده بود ، فرود آمدند . زير يك نخل براى [امام ]حسن عليه السلام فرش انداختند و رو به روى آن ، زير نخل ديگرى براى آن زبيرى فرش پهن كردند .
زبيرى سرش را بالا كرد و گفت : كاش اين نخلستان ، خرمايى مى داشت و از آن مى خورديم ! [امام ]حسن عليه السلام به او فرمود : «هوس خرما كرده اى؟».
زبيرى گفت : آرى .
امام عليه السلام دست به سوى آسمان برداشت و به سخنى دعا كرد كه من آن را نفهميدم . در حال ، نخل ، سبز شد و به حال اوّلش برگشت و برگ و خرما برآورد . ساربانى كه شتر از او كرايه كرده بودند ، گفت : به خدا كه جادوست!
[امام] حسن عليه السلام فرمود : «واى بر تو! جادو نيست ؛ بلكه دعاى پسر پيامبر است كه مستجاب شده است» .
پس بالاى نخل رفتند و هر چه خرما داشت ، چيدند و همه را كفايت كرد.


نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد اوّل
566

راجع : ج ۲ ص ۷۶ (من دعا له النبيّ) .

۷ / ۲

الأَئِمَةُ

۸۷۹.الإمام الرضا عليه السلام :لِلإِمامِ عَلاماتٌ : يَكونُ أعلَمَ النّاسِ ... ويَكونُ دُعاؤُهُ مُستَجابا ، حَتّى إنَّهُ لَو دَعا عَلى صَخرَةٍ لاَنشَقَّت بِنِصفَينِ . ۱

۸۸۰.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :الإِمامُ العادِلُ لا تُرَدُّ دَعوَتُهُ . ۲

۸۸۱.الإمام الصادق عليه السلام :إنَّ اللّهَ لا يَكِلُنا إلى أنفُسِنا ، ولَو وَكَلَنا إلى أنفُسِنا لَكُنّا كَعُرضِ النّاسِ ، ونَحنُ الَّذينَ قالَ اللّهُ عز و جل : «ادْعُونِى أَسْتَجِبْ ۳ لَكُمْ» . ۴

۸۸۲.الكافي عن الكناسي عن الإمام الصادق عليه السلام :خَرَجَ الحَسَنُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام في بَعضِ عُمَرِهِ ۵ ، ومَعَهُ رَجُلٌ مِن وُلدِ الزُّبَيرِ كانَ يَقولُ بِإِمامَتِهِ ، فَنَزَلوا في مَنهَلٍ ۶ مِن تِلكَ المَناهِلِ ، تَحتَ نَخلٍ يابِسٍ ، قَد يَبِسَ مِنَ العَطَشِ ، فَفُرِشَ لِلحَسَنِ عليه السلام تَحتَ نَخلَةٍ وفُرِشَ لِلزُّبَيرِيِّ بِحِذاهُ تَحتَ نَخلَةٍ اُخرى ، فَقالَ الزُّبَيرِيُّ ـ ورَفَعَ رَأسَهُ ـ : لَو كانَ فِي هذَا النَّخلِ رُطَبٌ لَأَكَلنا مِنهُ .
فَقالَ لَهُ الحَسَنُ عليه السلام : وإنَّكَ لَتَشتَهِي الرُّطَبَ ؟ فَقالَ الزُّبَيرِيُّ : نَعَم ، قالَ : فَرَفَعَ يَدَهُ إلَى السَّماءِ ، فَدَعا بِكَلامٍ لَم أفهَمهُ ، فَاخضَرَّتِ النَّخلَةُ ، ثُمَّ صارَت إلى حالِها فَأَورَقَت وحَمَلَت رُطَبا ، فَقالَ الجَمّالُ الَّذِي اكتَرَوا مِنهُ : سِحرٌ وَاللّهِ !
فَقالَ الحَسَنُ عليه السلام : وَيلَكَ ! لَيسَ بِسِحرٍ ، ولكِن دَعوَةُ ابنِ نَبِيٍّ مُستَجابَةٌ ، قالَ : فَصَعِدوا إلَى النَّخلَةِ ، فَصَرَموا ما كانَ فيهِ ، فَكَفاهُم . ۷

1.كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۴ ص ۴۱۸ ح ۵۹۱۴ ، الخصال : ص ۵۲۷ ح ۱ ، معاني الأخبار : ص ۱۰۲ ح ۴ ، الاحتجاج : ج ۲ ص ۴۴۸ ح ۳۱۱ كلّها عن الحسن بن فضّال ، بحار الأنوار : ج ۲۵ ص ۱۱۶ ح ۱ .

2.مسند ابن حنبل : ج ۳ ص ۴۴۹ ح ۹۷۳۱ ، المصنّف لابن أبي شيبة : ج ۷ ص ۵۷۱ ح ۱ كلاهما عن أبي هريرة ، كنزالعمّال : ج ۶ ص ۱۰ ح ۱۴۶۱۴؛ عوالي اللآلي : ج ۱ ص ۱۱۴ ح ۲۹ عن أبي هريرة .

3.غافر : ۶۰ .

4.بصائر الدرجات : ص ۴۶۶ ح ۸ ، تأويل الآيات الظاهرة : ج ۲ ص ۵۳۲ ح ۱۶ كلاهما عن محمّد بن النعمان ، بحار الأنوار : ج ۲۴ ص ۳۱۰ ح ۱۴ .

5.العُمرَةُ في الحجِّ معروفة ، والجمع العُمَر (لسان العرب : ج ۴ ص ۶۰۴ «عمر») .

6.المَنْهَل : المورد ، وهو عين ماء ترده الإبل في المرعى ، وتسمّى المنازل التي في المفاوز على طريق السُّفّار : مناهل ؛ لانّ فيها ماء (الصحاح : ج ۵ ص ۱۸۳۷ «نهل») .

7.الكافي : ج ۱ ص ۴۶۲ ح ۴ ، بصائر الدرجات : ص ۲۵۶ ح ۱۰ ، الخرائج والجرائح : ج ۲ ص ۵۷۱ ح ۱ كلّها عن الكناسي ، دلائل الإمامة : ص ۱۸۶ ح ۱۰۵ عن محمّد الكناني وفيه «خرج الحسين بن عليّ عليه السلام ...» ، بحار الأنوار : ج ۴۳ ص ۳۲۳ ح ۱ .

  • نام منبع :
    نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد اوّل
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: رسول افقی و احسان سرخه‌ای، ترجمه: حمیدرضا شیخی
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 9106
صفحه از 737
پرینت  ارسال به