توضيحى درباره برترى كثرت دعا بر كثرت نماز و قرائت قرآن
همان طور كه ملاحظه شد ، حديث اول و دوم اين باب ، دلالت دارند بر اين كه كثرت دعا در نماز ، بر كثرت قرائت قرآن ، ترجيح دارد و حديث سوم ، دلالت دارد بر اين كه كثرت دعا مطلقا بر كثرت نمازهاى مستحبّى برترى دارد و حديث چهارم ، صراحت دارد در اين كه مطلقِ دعا ، بر مطلقِ قرائت قرآن ، مقدّم است .
در مقابل اين احاديث ، حديث ديگرى از پيامبر خدا نقل شده كه ظاهرا دلالت بر ارجحيت قرائت قرآن بر دعا دارد . متن آن حديث اين است :
أفضَلُ عِبادَةِ اُمَّتي بَعدَ قِراءَةِ القُرآنِ الدُّعاءُ ، ثُمَّ قَرَأَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : «ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِى سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ» . ألا تَرى أنَّ الدُّعاءَ هُوَ العِبادَةُ؟ ۱
برترين عبادت امّت من، پس از تلاوت قرآن، دعاست . آن گاه ، پيامبر خدا اين آيه را تلاوت كرد : «مرا بخوانيد كه شما را اجابت مى كنم . همانا كسانى كه از پرستش من كبر مى ورزند، به زودى، به خوارى وارد دوزخ مى شوند» . مگر نمى بينى كه دعا، همان عبادت است؟
همچنين ، دسته ديگرى از احاديث ، به طور مطلق ، دلالت بر اين دارند كه نماز ، بهترين چيزى است كه در دين درنظر گرفته شده و بدان توصيه شده است
