باب چهارم : تفسير اجابت دعا
۸۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ مؤمنى نيست كه دعايى كند ، مگر آن كه دعايش مستجاب مى شود . اگر در دنيا به او داده نشد ، در آخرت به او داده مى شود.
۸۰۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه خداوند بخواهد بنده اى از بندگانش را خالص گرداند ، باران بلا بر او فرو مى ريزد و سيلاب بلا بر او جارى مى سازد . [بنده مخلص ]هر گاه دعا كند ، فرشتگان مى گويند : صدايى آشناست . و جبرئيل مى گويد : پروردگارا ! اين بنده ات ، فلانى است كه تو را مى خواند . پس اجابتش فرما .
خداوند ـ تبارك و تعالى ـ مى فرمايد : «دوست دارم صدايش را بشنوم» .
پس ، هر گاه بگويد : اى پروردگار من! خداوند مى فرمايد : «بله بنده من ! هر چيزى كه از من بخواهى ، به يكى از سه شكل برايت مستجاب مى كنم : يا آنچه را از من مى خواهى ، در همين دنيا به تو مى دهم ، يا بهتر از آن را براى آخرتت ذخيره مى كنم ، و يا به همان اندازه بلا را از تو دفع مى كنم».
۸۰۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه يكى از شما دعايى كرد و مستجاب نشد ، [به ازاى آن ، ]يك ثواب برايش نوشته مى شود.
۸۰۸.مسند ابن حنبلـ به نقل از ابو سعيد خدرى ـ: پيامبر خدا فرمود : «هيچ مسلمانى دعايى (بجز درباره گناه يا قطع رَحِم) نمى كند ، مگر آن كه خداوند به يكى از سه طريق ، خواسته اش را به او مى دهد : يا آن را در همين دنيا برمى آورَد ، يا آن را براى آخرتش مى اندوزد و يا به مانند آن ، بدى را از او مى گرداند» .
مسلمانان گفتند : در اين صورت ، زياد دعا مى كنيم .
حضرت فرمود : «خدا زيادتر است». ۱
