۶۰۰.امام على عليه السلام :شامگاه عرفه كه شد ، پيامبر خدا ايستاد و رو به مردم كرد و فرمود : «درود بر ميهمانان خدا (اين جمله را سه مرتبه فرمود)؛ آنان كه هر گاه از خدا درخواست كنند ، خداوند ، عطايشان فرمايد!».

۶۰۱.امام زين العابدين عليه السلام :چون شامگاه عرفه شود ، خداوند ، فرشتگانى به آسمان دنيا فرو مى فرستد و مى فرمايد : «بنگريد كه اين بندگانم ژوليده و غبارآلود ، نزد من آمده اند . پيامبرى به سويشان فرستادم و او را تصديق كردند . سپس به سوى من آمدند و از من ، درخواست مى كنند و مرا مى خوانند . گواه باشيد كه بر من است تا امروز ، اجابتشان كنم . گنهكارشان را به واسطه نيكوكارشان بخشيدم و از نيكوكارشان پذيرفتم . پس ، بكوچند كه آمرزيده شدند».
سپس به دو فرشته در مأزمين ^۱ دستور دهد و يكى در يك سوى باشد و ديگرى در سوى ديگر ، و مى گويند : «بار خدايا ! سلامت بدار ، سلامت بدار . پس هيچ زمين خورده و دست و پا شكسته اى ديده نمى شود. ^۲

۶۰۲.امام باقر عليه السلام :هيچ كس برتر از مردى نيست كه خانواده اش را بر مَركب مى نشانَد و در حالى كه مردم از چپ و راست در عرفات وقوف كرده اند ، آنها را به حج مى آورد و با آنها از خداوند متعال مسئلت مى كند.

۶۰۳.امام باقر عليه السلام :هيچ كس ، نيك يا بد ، در اين كوه ها وقوف نكند ، مگر آن كه خداوند ، دعايش را اجابت فرمايد . دعاى شخص نيك براى دنيا و آخرتش ، اجابت مى شود و دعاى شخص بد براى دنيايش ، مستجاب مى شود.

۶۰۰.الإمام عليّ عليه السلام :لَمّا كانَ عَشِيَّةُ عَرَفَةَ ورَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله واقِفٌ أقبَلَ عَلَى النّاسِ بِوَجهِهِ فَقالَ : مَرحَبا بِوَفدِ اللّهِ ـ ثَلاثَ مَرّاتٍ ـ الَّذين إذا سَأَ لُوا اللّهَ أعطاهُم . ^۱

۶۰۱.الإمام زين العابدين عليه السلام :إذا كانَ عَشِيَّةُ عَرَفَةَ ، يُنَزِّلُ اللّهُ مَلائِكَةً إلى سَماءِ الدُّنيا ، ثُمَّ يَقولُ : اُنظُروا إلى عِبادي أتَوني شُعثا غُبرا ، أرسَلتُ إلَيهِم رَسولاً فَصَدَّقوهُ ، ثُمَّ قَصَدوني فَسَأَلوني ودَعَوني ، اِشهَدوا أنَّ حَقّا عَلَيَّ أن اُجيبَهُمُ اليَومَ ، قَد شَفَّعتُ مُحسِنَهُم في مُسيئِهِم ، وتَقَبَّلتُ مِن مُحسِنِهِم ، فَليُفيضوا مَغفورا لَهُم .
ثُمَّ يَأمُرُ مَلَكَينِ بِالمَأزِمَينِ ^۲ ، فَيَقِفُ هذا مِن هذَا الجانِبِ ، وهذا مِن هذَا الجانِبِ ، يَقولانِ : اللّهُمَّ سَلِّم سَلِّم ، فَما يَكادُ يُرى صَريعا ولا كَسيرا . ^۳

۶۰۲.الإمام الباقر عليه السلام :ما أفضَلُ مِن رَجُلٍ يَجيءُ ، يَقودُ بِأَهلِهِ وَالنّاسُ وُقوفٌ بِعَرَفاتٍ يَمينا وشِمالاً ، يَأتي بِهِمُ الحَجَّ فَيَسأَلُ بِهِمُ اللّهَ تَعالى . ^۴

۶۰۳.عنه عليه السلام :ما يَقِفُ أحَدٌ عَلى تِلكَ الجِبالِ ـ بَرٌّ ولا فاجِرٌ ـ إلاَّ استَجابَ اللّهُ لَهُ ؛ فَأَمَّا البَرُّ فَيُستَجابُ لَهُ في آخِرَتِهِ ودُنياهُ ، وأمَّا الفاجِرُ فَيُستَجابُ لَهُ في دُنياهُ . ^۵