317
نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد اوّل

۴۹۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دعا را در هنگام برگشتن سايه ها ۱ بجوييد.

۴۹۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه سايه ها برگشت و بادها وزيدن گرفت ، حوايجتان را [براى خدا ]بگوييد ؛ زيرا اين لحظه ، لحظه بازگشت كنندگان [به درگاه الهى ]است.

۴۹۵.امام على عليه السلام :«هر گاه سايه ها برگشت و بادها برخاست ، حوايج را از خداوند عز و جلبطلبيد ؛ زيرا اين ساعت ، ساعتِ بازگشت كنندگان است» .
سپس اين آيه را تلاوت فرمود : « «قطعا او آمرزنده بازگشت كنندگان است» ».

۴۹۶.الكافى :به نقل از عبد اللّه بن عطاء ـامام باقر عليه السلام فرمود : «پدرم هر گاه نزد خداوند ، حاجتى داشت ، آن را در اين ساعت مى طلبيد ؛ يعنى هنگام زوالِ خورشيد.

۴۹۷.امام باقر عليه السلامـ درباره وقت زوال ـ: در اين ساعت ، درهاى آسمان گشوده و دعا ، مستجاب مى شود و بادها وزيدن مى گيرند و خداوند ، به خلقش نظر مى كند.

۴۹۸.امام باقر عليه السلام :چون خورشيد زوال يابد ، درهاى آسمان باز شود و بادها وزيدن مى گيرد و در اين لحظه ، حاجت هاى بزرگ ، برآورده مى شوند.

1.فئ در متن حديث ، به معناى برگشتن است و به سايه شرقى يا بعد از ظهر ، «فئ» گويند.


نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد اوّل
316

۴۹۳.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :تَحَرَّوُا الدُّعاءَ عِندَ فَيءِ الأَفياءِ . ۱

۴۹۴.عنه صلى الله عليه و آله :إذا فاءَتِ الأَفياءُ ، وهَبَّتِ الأَرواحُ ۲ ، فَاذكُروا حَوائِجَكُم ؛ فَإِنَّها ساعَةُ الأَوّابينَ ۳ . ۴

۴۹۵.الإمام عليّ عليه السلام :إذا مالَتِ الأَفياءُ وراجَتِ الأَرواحُ ، فَاطلُبُوا الحَوائِجَ إلَى اللّهِ عز و جل ؛ فَإِنَّها ساعَةُ الأَوّابينَ ، ثُمَّ قَرَأَ : «فَإِنَّهُ كَانَ لِلْأَوَّ بِينَ غَفُورًا» ۵ . ۶

۴۹۶.الكافي عن عبد اللّه بن عطاء عن الإمام الباقر عليه السلام :كانَ أبي إذا كانَت لَهُ إلَى اللّهِ حاجَةٌ طَلَبَها في هذِهِ السّاعَةِ ، يَعني زَوالَ الشَّمسِ . ۷

۴۹۷.الإمام الباقر عليه السلامـ في وقت الزوال ـ: تُفتَحُ في تِلكَ السّاعَةِ أبوابُ السَّماءِ ، ويُستَجابُ الدُّعاءُ ، وتَهُبُّ الرِّياحُ ، ويَنظُرُ اللّهُ إلى خَلقِهِ . ۸

۴۹۸.عنه عليه السلام :إذا زالَتِ الشَّمسُ فُتِحَت أبوابُ السَّماءِ ، وهَبَّتِ الرِّياحُ ، وقُضِيَ فيهَا الحَوائِجُ الكِبارُ . ۹

1.كنزالعمّال : ج ۲ ص ۱۰۳ ح ۳۳۵۰ نقلاً عن حلية الأولياء عن سهل بن سعد .

2.الأرواح : جمع ريح ، وتجمع على أرياح قليلاً وعلى رياح كثيرا (النهاية : ج ۲ ص ۲۷۲ «روح») .

3.الأوّابين : جمع أوّاب؛ وهو الكثير الرجوع إلى اللّه تعالى بالتوبة . وقيل : هو المطيع . وقيل : المسبّح (النهاية : ج ۱ ص ۷۹ «أوب») .

4.المصنّف لعبد الرزّاق : ج ۳ ص ۶۷ ح ۴۸۱۸ ، حلية الأولياء : ج ۷ ص ۲۲۷ عن ابن أبي أوفى ، كنزالعمّال : ج ۲ ص ۱۰۳ ح ۳۳۴۹؛ الجعفريّات : ص ۲۴۱ ، النوادر للراوندي : ص ۱۹۳ ح ۳۵۳ كلاهما عن الإمام الكاظم عن آبائه عليهم السلام ، الدعوات : ص ۳۴ ح ۷۷ والثلاثة الأخيرة عن الإمام عليّ عليه السلام نحوه ، بحار الأنوار : ج ۹۳ ص ۳۴۶ ح ۱۱ .

5.الإسراء : ۲۵ .

6.الزهد لهنّاد : ج ۲ ص ۴۵۷ ح ۹۰۸ نقلاً عن الأوزاعي .

7.الكافي : ج ۲ ص ۴۷۷ ح ۴ ، مكارم الأخلاق : ج ۲ ص ۱۴ ح ۲۰۱۸ ، بحار الأنوار : ج ۹۳ ص ۳۴۵ ح ۹ .

8.كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۱ ص ۲۲۷ ح ۶۷۹ .

9.فلاح السائل : ص ۱۹۳ ح ۱۰۵ ، بحار الأنوار : ج ۸۷ ص ۵۵ ح ۹ .

  • نام منبع :
    نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد اوّل
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: رسول افقی و احسان سرخه‌ای، ترجمه: حمیدرضا شیخی
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 9288
صفحه از 737
پرینت  ارسال به