۳۷۷.مسند ابن حنبلـ به نقل از مولاى سعد ـ: سعد شنيد كه يكى از پسرانش دعا مى كند و مى گويد : «بار خدايا ! من از تو بهشت و نعمت هايش ، ديباى بهشتى و مانند اينها را از تو درخواست مى كنم و از دوزخ و كُند و زنجيرهاى آن به تو پناه مى برم.
سعد گفت : از خداوند ، خير فراوان خواستى و از شرّ فراوان به خدا پناه بردى . من از پيامبر خدا شنيدم كه مى فرمايد : «به زودى مردمانى خواهند آمد كه در دعا از حدّ مى گذرند» و اين آيه را خواند : « «پروردگارتان را به التماس و نهانى بخوانيد ، كه او زياده روان را دوست نمى دارد» . كافى است بگويى : بار خدايا ! بهشت و هر گفتار و كردارى را كه موجب نزديك شدن به آن مى شود ، از تو درخواست مى كنم و از دوزخ و هر آن گفتار و كردارى كه سبب نزديك شدن به آن مى شود ، به تو پناه مى برم ».
۳۷۸.مسند ابن حنبلـ به نقل از ابو نعامه ـ: عبد اللّه بن مُغفَّل [به فرزندش گفت :] .. . فرزندم! از خداوند ، بهشت بخواه و از دوزخ به او پناه ببر [همين و بس] ؛ زيرا از پيامبر خدا شنيدم كه مى فرمايد : «به زودى پس از من ، مردمانى از اين امّت مى آيند كه در دعا و وضو (آب ريختن براى وضو و غسل) زياده روى مى كنند.
