245
نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد اوّل

۶ / ۲

زياده روى

قرآن

«پروردگارتان را به التماس و نهانى بخوانيد ، كه او زياده روان را دوست نمى دارد» .

حديث

۳۷۴.امام على عليه السلام :از لعن و نفرين كردن بپرهيزيد ؛ زيرا خداوند عز و جل در كتابش حكم كرده و فرموده است : «پروردگارتان را به التماس و نهانى بخوانيد ، كه او زياده روان را دوست نمى دارد» . پس ، هر كه دعايش را به نفرين كردن (لعن) و با خوارى خواستن [بر ضدّ كسى] بكشانَد ، از زياده روان است.

۳۷۵.امام صادق عليه السلام :به بنده اى ستم مى شود و او آن قدر نفرين مى كند كه خود ، به ستمكار تبديل مى شود . ۱

۳۷۶.سنن أبى داوودـ به نقل از عطاء ـ: عايشه گفت كه مَلحفه اى داشته كه به سرقت رفته و وى ، شروع به نفرين كردن به رباينده اش كرد . پيامبر صلى الله عليه و آله به وى فرمود : «بارِ گناهش را سبك مكن».

1.علاّمه مجلسى ، در معناى اين حديث ، شش وجه ذكر كرده است ، از جمله اين كه انسان ، در نفرين كردن شخصى كه به او ستمى كوچك كرده است ، افراط كند و مرگ او و مانند او را از خدا بخواهد . وجه ديگر اين كه دشمنِ مؤمن خود را نفرين كند كه به بلا گرفتار آيد و اين ، چيزى است كه خداوند عز و جل بدان راضى نيست (ر . ك : مرآة العقول : ج ۱۲ ص ۳۰۵ و ۳۰۶).


نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد اوّل
244

۶ / ۲

الاِعتِداءُ

الكتاب

«ادْعُواْ رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» . ۱

الحديث

۳۷۴.الإمام عليّ عليه السلام :إيّاكُم وَالدُّعاءَ بِاللَّعنِ وَالخِزيِ ؛ فَإِنَّ اللّهَ عز و جل قَد أحكَمَ في كِتابِهِ ، فَقالَ عز و جل : «ادْعُواْ رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» ؛ فَمَن تَعَدّى بِدُعائِهِ بِلَعنٍ أو خِزيٍ فَهُوَ مِنَ المُعتَدينَ . ۲

۳۷۵.الإمام الصادق عليه السلام :إنَّ العَبدَ لَيَكونُ مَظلوما ، فَما يَزالُ يَدعو حَتّى يَكونُ ظالِما ۳ . ۴

۳۷۶.سنن أبي داوود عن عطاء عن عائشة ، قالت :سُرِقَت مِلحَفَةٌ لَها ، فَجَعَلَت تَدعو عَلى مَن سَرَقَها ، فَجَعَلَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله يَقولُ : لا تُسَبِّخي ۵ عَنهُ . ۶

1.الأعراف : ۵۵ .

2.الجعفريّات : ص ۲۲۶ عن الإمام الكاظم عن آبائه عليهم السلام .

3.ذكر العلاّمة المجلسي ( قدس سره) ستّة أوجه في معنى هذا الحديث : منها أنّ العبد يفرط في الدعاء على من ظلمه بظلم يسير فيدعو عليه بالموت وغيره ، ومنها أنّه يدعو على العدوّ المؤمن بالابتلاء ، وهذا ممّا لا يرضى به اللّه عز و جل (راجع مرآة العقول : ج ۱۲ ص ۳۰۵ و ۳۰۶) .

4.الكافي : ج ۲ ص ۳۳۳ ح ۱۷ ، ثواب الأعمال : ص ۳۲۳ ح ۱۳ كلاهما عن هشام بن سالم ، مكارم الأخلاق : ج ۲ ص ۱۲۱ ح ۲۳۲۷ نحوه ، بحار الأنوار : ج ۹۳ ص ۳۲۵ ح ۴ .

5.أي لا تُخفّفي عنه الإثم الذي استحقّه بالسَّرقة (النهاية : ج ۲ ص ۳۳۲ «سبخ») .

6.سنن أبي داوود : ج ۲ ص ۸۰ ح ۱۴۹۷ و ج ۴ ص ۲۷۸ ح ۴۹۰۹ ، مسند ابن حنبل : ج ۹ ص ۲۹۷ ح ۲۴۲۳۸ ، المصنّف لابن أبي شيبة : ج ۷ ص ۹۳ ح ۲ كلّها نحوه ، كنزالعمّال : ج ۲ ص ۹۵ ح ۳۳۰۲ .

  • نام منبع :
    نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد اوّل
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: رسول افقی و احسان سرخه‌ای، ترجمه: حمیدرضا شیخی
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 9214
صفحه از 737
پرینت  ارسال به