۳ / ۴
با صداى آهسته
قرآن
«و هر گاه بندگانم از تو درباره من مى پرسند ، [بگو : ]من ، نزديكم» .
«و پروردگارت را هر صبح و شام ، در دل خود ، به زارى و ترس ، بى آن كه صدايت را بلند كنى ، ياد كن و از غافلان مباش» .
«و نمازت را با صداى بلند و يا با صداى بسيار آهسته مخوان ؛ بلكه ميان آن دو راهى بجوى» .
حديث
۲۵۱.عوالى اللآلى :روايت شده است كه پرسنده اى از پيامبر خدا پرسيد : آيا پروردگار ما نزديك است تا آهسته بخوانيمش ، يا دور است تا آوازش دهيم؟
پس ، اين آيه نازل شد : «و هر گاه بندگانم از تو درباره من مى پرسند ، [بگو :] من نزديكم» تا آخر آيه .
۲۵۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ درباره اين سخن خداوند متعال كه : «و نمازت را با صداى بلند و يا با صداى بسيار آهسته مخوان» ـ: اين ، در دعاست . در هنگام دعا كردن ، صدايت را بلند مكن كه چون گناهانت را ياد كنى ، ديگران بشنوند و بدانها سرزنشت كنند.
۲۵۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند ، سه كار را از شما ناخوش مى دارد : بيهوده گويى در هنگام [تلاوت ]قرآن ؛ بلند كردن صدا در دعا ؛ و دست بر كمر نهادن در حال نماز . ۱
