۲۳۶.امام باقر عليه السلام :تضرّع و نماز ، جايگاهى بلند در نزد خداوند متعال دارند . هر گاه بنده در پيشگاه خدا به سجده افتاده باشد ، چنانچه اشك هايش جارى گردد ، رحمت فرود مى آيد . پس ، درخواست كردن و حاجت طلبى را در آن لحظه ، غنيمت شمريد.
۲۳۷.امام صادق عليه السلام :هر زمان كه پوستِ بدنت لرزيدن گرفت ۱ و چشمانت گريان شد ، آن لحظه را درياب ؛ درياب كه به تو توجّه شده است.
۲۳۸.امام صادق عليه السلام :هر گاه به يكى از شما رقّت قلب دست داد ، دعا كند ؛ زيرا قلب تا خالص نشود ، رقّت نمى يابد.
۲۳۹.الكافىـ به نقل از سعيد بن يسار بيّاع سابرى ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم : آيا در هنگام دعا كه گريه ام نمى آيد ، حالت گريه به خود بگيرم؟
فرمود : «آرى ، هرچند به اندازه سرِمگسى باشد [، اشكى بريز]».
۲۴۰.الكافىـ به نقل از اسحاق بن عمّار ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم : دعا مى كنم و ميل دارم گريه كنم ، امّا گريه ام نمى آيد . گاه به ياد يكى از كسانم كه مُرده است ، مى افتم و دلم مى سوزد و مى گِريم . آيا اين ، جايز است؟
فرمود : «آرى . آنها را به ياد آور و دچار رقّت قلب كه شدى ، گريه كن و به درگاه پروردگارت ـ تبارك و تعالى ـ ، دعا نما.
