۲۳۱.امام صادق عليه السلام :بار خدايا! از تو درخواست مى كنم ، چونان درخواست كردن مستمندِ تنگ دست ، و از تو تقاضا مى كنم ، چونان تقاضا نمودنِ بينواى درويش ، و به درگاه تو التماس مى كنم ، چونان التماس كردن نابيناىِ ناتوان ، و همچون گنهكارِ خطاكار ، زارى مى كنم . درخواست مى كنم ، به سانِ كسى كه با تمام وجود ، در برابر تو خاضع است و سراپا رامِ توست و زمام اختيارش در دست توست و اشك هايش براى تو جارى است و سرشك از ديدگانش مى جوشد و به خطاى خويش ، معترف است و به بيچارگى درافتاده و در بندِ گناهانش اسير شده است.
ر . ك : ص ۳۹۳ (توضيح حالت هاى مناسب دعا).
۳ / ۲
گريستن يا حالت گريه به خود گرفتن
۲۳۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :گريستن از ترس خدا ، كليدِ رحمت ، نشانه پذيرش و دَرِ اجابت [دعا] است.
۲۳۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه در خود احساس رقّت قلب كرديد ، دعا كردن را غنيمت شمريد.
۲۳۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دعا كردن در هنگام رقّت قلب را غنيمت شماريد ؛ زيرا كه رقّت قلب ، رحمت است.
۲۳۵.امام على عليه السلام :گريه چشم ها و خشيتِ دل ها ، از رحمت خداوند بلند نام است . بنا بر اين ، هر گاه اينها را در خود يافتيد ، دعا كردن را غنيمت شماريد . اگر در ميان يك امّت ، يك بنده هم گريه كند ، خداوند متعال به خاطر گريه آن بنده ، بر آن امّت . رحم مى كند .
