۲۲۷.امام رضا عليه السلامـ در بيان علّت بالا بردن دست ها هنگام تكبير ـ: چون خداوند عز و جلدوست دارد كه بنده اش در هنگام بردن نام او ، حالت بُريدن از دنيا و تضرّع و التماس داشته باشد.
۲۲۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعا ـ: خاكسارانه از تو مى خواهم و چونان گنهكارِ خوار ، به درگاهت التماس مى كنم و همچون نابيناى هراسان ـ كه در برابر تو گردن نهاده و چشمانش از اشك مى جوشد و فروتنى مى كند و در پيشگاهت خوار [و رام ]است ـ تو را مى خوانم .
۲۲۹.امام على عليه السلامـ در دعاى معروف به «دعاى كميل» ـ: بار خدايا! خاضعانه و ذليلانه و فروتنانه ، از تو درخواست مى كنم كه مرا ببخشايى و بر من ، رحم آورى ... .
بار خدايا! از تو درخواست مى كنم ، به سان خواهشِ كسى كه نيازمندى اش شدّت يافته و در سختى ها نيازش را به درگاه تو مى آورَد و به [لطف و عنايت ]تو ، سخت اميد بسته است .
۲۳۰.امام زين العابدين عليه السلام :تو را مى خوانم به سانِ خواندن شخصِ سختْ نيازمند و بيچاره و ناتوان ، به سان خواندن شخصِ در حال غرق شدن كه تنها و درمانده است و براى نجات خويش از مهلكه ، جز تو كسى را نمى يابد ، اى مهربان ترينِ مهربانان!
