۱۱۷.امام على عليه السلام :براى خداوندِ سبحان ، خشم ها و عذاب هايى است . پس ، هرگاه بر شما نازل شدند ، آنها را با دعا كردن برگردانيد ؛ زيرا بلا را چيزى جز دعا ، پس نمى زند.

۱۱۸.امام على عليه السلام :هر كه خوش دارد بلا از او برطرف شود ، بسيار دعا كند.

۱۱۹.امام على عليه السلام :هيچ نعمت و خرّمى زندگى اى به زوال نيامد ، مگر به سبب گناهانى كه صاحبانش مرتكب شدند . خداوند ، هرگز به بندگان ستم نمى كند . اگر با دعا و توبه به استقبالش مى رفتند ، آن نعمت ها و خوشى ها به زوال نمى آمدند ، و اگر زمانى كه عذاب ها بر ايشان فرود آمد و نعمت هايشان گرفته شد با خلوص نيّت به خداوند عز و جل پناه مى بُردند و سستى و زياده روى [و ستم بر خويشتن ]نمى كردند ، بى گمان ، خداوند ، تباهى هاى آنان را به سامان مى آورد و نعمت ها را به ايشان بازمى گردانْد.

۱۲۰.امام على عليه السلام :با دعاست كه گرفتارى برطرف مى شود .

۱۲۱.امام على عليه السلام :با دعاست كه بلا ، دفع مى شود.

۱۱۷.عنه عليه السلام :إنَّ للّهِِ سُبحانَهُ سَطَواتٍ ونَقِماتٍ ، فَإِذا نَزَلَت بِكُم فَادفَعوها بِالدُّعاءِ ؛ فَإِنَّهُ لا يَدفَعُ البَلاءَ إلاَّ الدُّعاءُ . ^۱

۱۱۸.عنه عليه السلام :مَن سَرَّهُ أن يُكشَفَ عَنهُ البَلاءُ ، فَليُكثِر مِنَ الدُّعاءِ . ^۲

۱۱۹.عنه عليه السلام :ما زالَت نِعمَةٌ ولا نَضارَةُ عَيشٍ إلاّ بِذُنوبٍ اجتَرَحوا ^۳ ، إنَّ اللّهَ لَيسَ بِظَلاّمٍ لِلعَبيدِ ، ولَو أنَّهُمُ استَقبَلوا ذلِكَ بِالدُّعاءِ وَالإِنابَةِ لَم تَزُل ، ولَو أنَّهُم إذا نَزَلَت بِهِمُ النِّقَمُ وزالَت عَنهُمُ النِّعَمُ فَزِعوا إلَى اللّهِ عز و جل بِصِدقٍ مِن نِيّاتِهِم ، ولَم يَهِنوا ولَم يُسرِفوا ، لَأَصلَحَ اللّهُ لَهُم كُلَّ فاسِدٍ ، ولَرَدَّ عَلَيهِم كُلَّ صالِحٍ . ^۴

۱۲۰.عنه عليه السلام :بِالدُّعاءِ تُصرَفُ البَلِيَّةُ . ^۵

۱۲۱.عنه عليه السلام :بِالدُّعاءِ يُستَدفَعُ البَلاءُ . ^۶