از حدّ دعا شمرده مى شود .
بنا براين ، كسى كه در محضر خداوند متعال ، گستاخانه با فرياد ، چيزى را مى خواهد يا كسى را نفرين مى كند كه مستحقّ نفرين نيست يا بيش از استحقاقِ كسى ، وى نفرين مى نمايد يا انجام گرفتن كارى نامشروع (مانند قطع رحم) را از خدا مى خواهد يا درخواستى غيرمنطقى دارد (مانند اين كه از خدا نابودى خود و يا نيستى آسمان و زمين را طلب نمايد) ، در واقع ، از حدود دعا تجاوز نموده است .
اما بايد توجه داشت كه تجاوز از حدّ دعا ، به معناى نفى بلند همّتى در دعا و داشتن درخواست هاى بزرگِ معقول نيست . بلند همتى در دعا ، نه تنها نكوهيده نيست ، بلكه ممدوح نيز هست . ۱ از اين رو ، تفسير سعد و عبداللّه بن مغفّل از «اعتدا» در حديث ۳۷۷ و ۳۷۸ به «درخواست خير كثير» و «پناه جويى از شرّ كثير» ، صحيح به نظر نمى رسد .
