تحليلى درباره ممنوعيت دعا كردن براى مشركان و كافران و ستمگران
در بابى كه گذشت ، مشركان ، كافران و ستمگران به عنوان كسانى كه دعا كردن براى آنان شايسته نيست ، معرّفى شده اند . پرسشى كه در اين باره قابل طرح است ، اين كه دعا در حقيقت ، خيرخواهى از خدا براى ديگران است . بنا بر اين ، چه مانعى دارد مسلمان حتّى براى كسانى كه با او هم عقيده نيستند و نيز براى انسان هاى ظالم و ستمگر ، خيرخواهى كند ؟ به هر حال ، آنها هم انسان اند . در اين باره ، اميرمؤمنان ، خطاب به مالك اشتر مى فرمايد :
وأشعِر قَلبَكَ الرَّحمَةَ لِلرَّعِيَّةِ ، وَالمَحَبَّةَ لَهُم وَاللُّطفَ بِهِم و لا تَكونَنَّ عَلَيهِم سَبُعا ضارِيا تَغتَنِمُ أكلَهُم ، فَإِنَّهُم صِنفانِ : إمّا أخٌ لَكَ فِي الدّينِ أو نَظيرٌ لَكَ فِي الخَلقِ . ۱ دل خويش را جايگاه رحمت براى مردم و مهر و لطف به آنها قرار بده و همچون جانورى درنده برايشان مباش كه خوردنشان را غنيمت بشمارى؛ زيرا آنان ، دو دسته اند : يا در دين تو با تو برادرند و يا در آفرينش با تو برابر .
بى ترديد ، يكى از مصاديق بارز رحمت ، محبّت ، لطف و خيرخواهى براى كسانى كه راه درست زندگى را انتخاب نكرده اند ، دعا كردن براى هدايت و
