حَسّان بن شدّاد

او و مادرش از ياران پيامبر صلى الله عليه و آله بودند .

ر . ك : اُسد الغابة : ج ۲ ص ۹ ، الإصابة : ج ۲ ص ۵۸.

حسن بن محبوب

وى به ابن محبوب ، شهرت داشت و كنيه اش ابوعلى بود . كشّى ، او را از «اصحاب اجماع» ، در طبقه ياران امام كاظم و امام رضا عليهماالسلام برشمرده است . او راوى اى ثقه و جليل القدر بود و يكى از چهار رُكن عصر خود به شمار مى رفت . وى كتاب هاى بسيارى دارد و در سال ۲۲۴ ق ، در ۷۵ سالگى وفات يافت .

حُصَين بن اوس

ابن حجر ، او را با حُصَين بن قيس نَهشَلى يكى دانسته است . وى از ياران پيامبر خداست ، ابن حبّان در الثقات خود ، از او نام برده است .

ر . ك : تقريب التهذيب : ص ۲۵۳ ، الثقات : ج ۳ ص ۸۸.

حمّاد بن عيسى

ابو محمّد حمّاد بن عيسى جُهَنى ، از اصحاب امام صادق ، امام كاظم و امام رضا عليهم السلاماست و در حديثش ، مورد وثوق و راستگو بود . كَشّى ، او را از «اصحابِ اجماع» ، در طبقه ياران امام صادق عليه السلام برشمرده و در ستايش و نيكىِ او اخبار فراوانى ، از جمله ، دعاى امام كاظم عليه السلام در حقّ او را روايت كرده است . امام صادق عليه السلام نيز دعا كرد كه پنجاه بار حج بگزارد و او پنجاه مرتبه به حج رفت و پس از آن ، در سال ۲۰۹ يا به قولى ، ۲۰۸ ق ، غرق شد .

ر . ك : رجال البرقى : ص ۲۱ و ۴۸ و ۵۳ ، اختيار معرفة الرجال : ص ۳۷۵ ش ۷۰۵ و ۳۱۶ ش ۵۷۱ و ۵۷۲.

حُمران

حُمران ، تصحيف شده عُمران است و او همان عمران بن محمّد اشعرى است كه در

جون ، غلام آزاد شده ابوذر

او غلامى سياه و از ياران امام حسين عليه السلام بود و در ركاب آن حضرت شهيد شد . در زيارت «ناحيه مقدّسه» و «رجبيّه» به او سلام داده شده است .

ر . ك : رجال الطوسى : ص ۹۹ ش ۹۶۶ ، بحار الأنوار : ج ۹۸ ص ۲۸۲ و ۳۳۸.

حارثة بن مالك

حارثة بن مالك بن نعمان انصارى ، كسى است كه با دعاى پيامبر صلى الله عليه و آله به فيض شهادت رسيد . . ر . ك : الإصابة : ج ۱ ص ۶۸۹ ش ۱۴۸۳.

حبابه والبيه

حبابه والبى ، كه كنيه اش اُمّ البراء و به قولى اُمّ الندى بود ، از ياران امام على ، امام حسن ، امام حسين ، و امام سجّاد و امام باقر عليهم السلامبود . او عمرى طولانى كرد و مناظراتى درباره امامت با خلفا و ديگران ، داشته است .

ر . ك : رجال البرقى : ص ۶۲ ، اختيار معرفة الرجال : ص ۱۱۴ ش ۱۸۲ و ۱۸۳.

حُذَيفة بن يمان

ابو عبد اللّه حُذَيفة بن يمان بن جابر عَبَسى ، از ياران بزرگ و سرشناس پيامبر خدا بود . وى در جنگ بدر حضور نداشت ؛ امّا در جنگ اُحُد و ديگر جنگ ها شركت داشت . او مَحرم اسرار [و مأمور ]پيامبر خدا در ميان منافقان بود . وى يكى از كسانى بود كه بر عقيده خويش ، پايدار ماندند و با گام هاى استوار ، در كنار على عليه السلام ايستادند . حُذَيفه ، از جمله كسانى بود كه در تشييع جنازه فاطمه زهرا عليهاالسلامشركت كرد و بر پيكر پاك آن بانو ، نماز خواند . وى در روزگار عمر و عثمان ، حاكم مدائن شد . او در آغاز خلافت امير مؤمنان ، بيمار بود و با اين حال ، نتوانست از بيان فضايل و مناقب ايشان ، زبان فرو بندد . از اين رو ، با همان پيكر بيمارش بر منبر رفت و از او ستايش ها كرد و برايش بيعت گرفت و هفت و به قولى چهل روز بعد ، از دنيا رفت . .

ر . ك : رجال الطوسى : ص ۳۵ ش ۱۷۸ و ص ۶۰ ش ۵۱۱ ، اُسد الغابة : ج ۱ ص ۴۶۸.