جابر جُعفى

ابو عبد اللّه جابر بن يزيد بن حارث جُعفى ، از ياران امام باقر و امام صادق عليهماالسلامبود . در ستايش و بزرگداشت او روايات متعدّدى آمده است ، از جمله اين كه امام صادق عليه السلام در صحيحه زياد فرموده : «او از ما راست روايت مى كرد» . همگان بر دوستى و سلامت نفْسِ جابر بن يزيد ، هم داستان اند ، به استثناى نجاشى كه درباره او نكوهش گونه اى از شيخ خود مفيد ، نقل كرده است ؛ امّا اين نقل ، با آنچه در رساله العددية و الاختصاص شيخ مفيد آمده ، در تعارض است ؛ چرا كه گفته است : جابر از كسانى است كه درباره آنان ، طعن شايسته نيست و راهى براى نكوهش هيچ يك از ايشان ، وجود ندارد .
جابر جُعفى ، بنا به گفته ابن حنبل ، در سال ۱۲۸ ق ، و به گفته يحيى بن معين ، در سال ۱۳۲ ق ، درگذشت . اهل سنّت ، او را به سبب ايمانش به رُهبانيت ، طعن كرده اند .

ر . ك : اختيار معرفة الرجال : ص ۱۹۱ ش ۳۴۸ و ۳۳۵.

جرير بن عبد اللّه

ابو عمرو جرير بن عبد اللّه بن جابر و به قولى ابو عبد اللّه بَجَلى ، از ياران پيامبر خدا بود . وى در كوفه ساكن شد و نامه امير مؤمنان به معاويه را به شام برد . او چهل روز بيش از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله اسلام آورد . چون جرير ، زيباروى بود ، به او لقب يوسف امّت ، داده بودند . وى بزرگ قومش بود . هنگامى كه جرير بر پيامبر صلى الله عليه و آله در آمد ، ايشان ، او را گرامى داشت و فرمود : «هرگاه كريمِ قومى بر شما وارد شد ، او را گرامى بداريد . .

ر . ك : رجال الطوسى : ص ۳۳ ش ۱۴۸ ، اُسد الغابة : ج ۱ ص ۳۳۳.

شايان ذكر است كه مسجد جرير ، در الكافى و تهذيب الأحكام و الخصال ، از مساجد نفرين شده به شمار رفته است و روايت شده كه جرير ، در روزگار امام على عليه السلام به معاويه پيوست و امام عليه السلام نيز او را نكوهش كرد و خانه اش را ويران ساخت .

جُعَيل بن زياد

او از ياران پيامبر خدا بود كه همراه ايشان جنگيده بود . در كوفه سكونت داشت . .

ر . ك : رجال الطوسى : ص ۳۴ ، ش ۱۷۰ ، اُسد الغابة : ج ۱ ص ۵۹۶.

با پيامبر صلى الله عليه و آله بيعت كرد و به مدينه هجرت نمود .

ر . ك : اُسد الغابة : ج ۷ ص ۳۲۸ ش ۷۵۷۱.

اُمّ معبد

عاتِكَه ، دختر خالد بن مُنقِذ بن رَبيعه بود و به سبب نام فرزندش معبد ، او را با كنيه امّ معبد ، صدا مى زدند . او همان كسى است كه پيامبر خدا ، هنگام هجرتش به مدينه ، در نزد وى فرود آمد و اين منزلگاه ، امروزه به خيمه اُمّ معبد ، معروف است .

ر . ك : اُسد الغابة : ج ۷ ص ۱۸۰ ش ۷۰۸۶ و ص ۳۸۶ ش ۷۶۰۵ ، الإصابة : ج ۸ ص ۴۷۵ ش ۱۲۲۶۳ .

اُمّ وَهْب

او دختر عبد ، از فرزندان نُمَر بن قاسط و همسر عبد اللّه بن عُمَير بود كه در كربلا به يارى شوهرش شتافت و امام حسين عليه السلام او را از ميدان برگردانْد . پس از شهيد شدن شوهرش عبد اللّه بن عُمَير كلبى در روز عاشورا ، او نيز به دست رستم ، غلام شمر ، به شهادت رسيد .

ر . ك : مقتل أبى مخنف : ص ۱۳۹ ، تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۴۲۹.

اَنَس بن مالك

او خدمتكار پيامبر خدا بود و مدّت ده و به قولى هشت و به قولى هم هفت سال ، به ايشان ، خدمت كرد . اَنَس ، از جمله كسانى است كه از پيامبر خدا ، بسيار روايت كرده اند . وى در سال ۹۲ و به قولى در سال ۹۳ ق ، از دنيا رفت .

ر . ك : رجال الطوسى : ص ۲۱ ش ۵ ، اُسد الغابة : ج ۱ ص ۱۵۱.

تَلَب بن ثَعلَبه

وى ، از ياران پيامبر خدا بود و احاديثى هم از ايشان روايت كرده است . پيامبر خدا ، سه بار براى او طلبِ آمرزش كرد .

ر . ك : رجال الطوسى : ص ۲۹ ش ۱۰۸ ، الإصابة : ج ۱ ص ۴۶۸.