تحليلى پيرامون حكمت نفرين انبياء و اولياى الهى
با ملاحظه دعاهاى پيامبران و پيشوايان بزرگ اسلام عليه مجرمان ، ممكن است اين پرسش مطرح شود كه چرا اولياى الهى ـ كه مظهر صفات و اسماى حُسناى الهى و مَجلاى رأفت و رحمت خداوند متعال هستند ، بر ضدّ افرادى ـ هر چند كه مجرم اند ـ دعا كرده اند ؟ آيا بهتر نبود كه براى هدايت و سعادت آنها دعا مى كردند ؟ آيا مجازات الهى براى آنها كافى نبود كه اولياى خدا مى خواهند با نفرين كردن ، كيفر آنها را سنگين تر نمايند؟
پاسخ ، اين است كه صفات و اسماى حُسناى الهى منحصر به صفات جمال نيست . خداوند متعال ، صفات جلال هم دارد و همان طور كه او اَرحمُ الراحمين است ، قهّار و شديد العقاب نيز هست و كسانى كه با سوء استفاده از آزادى ، از مدار رحمت گسترده الهى خارج شوند ، گرفتار خشم و كيفر او خواهند شد .
انبيا و اولياى الهى ، تنها مظهر صفات جمال الهى نيستند ؛ بلكه مَجلاى صفات جلال خداوند متعال نيز هستند . بنا بر اين ، وقتى كه او ارحم الراحمين است ، جمعى از مجرمان را نفرين مى كند و ديگران را نيز به نفرين كردن آنها ترغيب مى نمايد و مى فرمايد :
«إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَآ أَنزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَـتِ وَ الْهُدَى مِن بَعْدِ مَا بَيَّنَّـهُ لِلنَّاسِ فِى
