425
نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد دوّم

۹ / ۴

شِمر بن ذى الجَوشَن ۱

۱۵۴۹.الملهوف :شمر بن ذى الجوشن به خيمه حسين عليه السلام حمله كرد و با نيزه ، آن را پاره كرد و سپس گفت : برايم آتش بياوريد كه اين خيمه را بر سرِ كسانى كه در آن هستند ، آتش بزنم .
حسين عليه السلام فرمود : «اى پسر ذى الجوشن! آتش مى طلبى كه خانواده مرا به آتش بكشى؟! خداوند ، تو را به آتش بسوزاند!» .

۹ / ۵

عبداللّه بن حُصَين ۲

۱۵۵۰.الإرشاد :عبد اللّه بن حُصَين اَزْدى ـ كه در فهرست بَجيلَه بود ـ ۳ فرياد زد : اى حسين! آب را مى بينى كه همچون دلِ آسمان مى درخشد؟ به خدا سوگند كه حتّى يك قطره از آن نخواهيد نوشيد تا از تشنگى بميريد .
حسين عليه السلام گفت : «بار خدايا! او را از تشنگى بكُش و هرگز نيامرزش» .
حُمَيد بن مُسلم مى گويد : به خدا سوگند ، بعد از آن، در بيمارى او به عيادتش رفتم . به خدايى كه معبودى جز او نيست ، سوگند، ديدمش كه [بيمارى استسقا گرفته و] هر چه آب مى نوشد ، سيراب نمى شود و آب هايى را كه خورده است ، بالا مى آورد و باز فرياد مى زند : تشنه ام، تشنه ام! و دوباره آب مى نوشد ؛ امّا سيراب نمى شود و آنچه نوشيده است ، بالا مى آورد و از تشنگى مى سوزد، و پيوسته چنين بود تا آن كه مُرد .

1.براى شناخت وى ، ر . ك : ص ۵۷۴ .

2.براى شناخت وى ، ر . ك : ص ۵۷۶ .

3.يعنى نامش در ديوان ، در شمار مردان قبيله «بَجيله» نوشته شده است .


نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد دوّم
424

۹ / ۴

شِمرُ بنُ ذِي الجَوشَنِ

۱۵۴۹.الملهوف :إنَّ شِمرَ بنَ ذِي الجَوشَنِ حَمَلَ عَلى فُسطاطِ الحُسَينِ عليه السلام فَطَعَنَهُ بِالرُّمحِ ، ثُمَّ قالَ : عَلَيَّ بِالنّارِ اُحرِقهُ عَلى مَن فيهِ .
فَقالَ لَهُ الحُسَينُ عليه السلام : يَابنَ ذِي الجَوشَنِ ، أنتَ الدّاعي بِالنّارِ لِتُحرِقَ عَلى أهلي ؟ أحرَقَكَ اللّهُ بِالنّارِ ! ۱

۹ / ۵

عَبدُ اللّهِ بنُ الحُصَينِ

۱۵۵۰.الإرشاد :نادى عَبدُ اللّهِ بنُ الحُصَينِ الأَزدِيُّ ـ وكانَ عِدادُهُ في بَجيلَةَ ـ بِأَعلى صَوتِهِ : يا حُسَينُ ! ألا تَنظُرُ إلَى الماءِ كَأَنَّهُ كَبِدُ السَّماءِ ؟ وَاللّهِ لا تَذوقونَ مِنهُ قَطرَةً واحِدةً حَتّى تَموتوا عَطَشا .
فَقالَ الحُسَينُ عليه السلام : اللّهُمَّ اقتُلهُ عَطَشا ، ولا تَغفِر لَهُ أبَدا .
قالَ حُمَيدُ بنُ مُسلِمٍ : وَاللّهِ لَعُدتُهُ بَعدَ ذلِكَ في مَرَضِهِ ، فَوَاللّهِ الَّذي لا إلهَ غَيرُهُ ، لَقَد رَأَيتُهُ يَشرَبُ الماءَ حَتّى يَبغَرَ ۲ ثُمَّ يَقيؤُهُ ويَصيحُ : العَطَشَ العَطَشَ ! ثُمَّ يَعودُ فَيَشرَبُ الماءَ حَتّى يَبغَرَ ، ثُمَّ يَقيؤُهُ ويَتَلَظّى عَطَشا ، فَما زالَ ذلِكَ دَأبَهُ حَتّى لَفَظَ نَفسَهُ . ۳

1.الملهوف : ص ۱۷۳ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۵۴ ؛ تاريخ الطبري : ج ۵ ص ۴۳۸ ، الكامل في التاريخ : ج ۲ ص ۵۶۷ .

2.بَغِرَ بَغَرا :إذا أكثر من الماء فلم يَروَ (لسان العرب : ج ۴ ص ۷۲ «بغر») .

3.الإرشاد : ج ۲ ص ۸۷ ، روضة الواعظين : ص ۲۰۱ ، المناقب لابن شهر آشوب : ج ۴ ص ۵۶ نحوه ، إعلام الورى : ج ۱ ص ۴۵۲ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۳۸۹ ؛ تاريخ الطبري : ج ۵ ص ۴۱۲ عن حميد بن مسلم ، الكامل في التاريخ : ج ۲ ص ۵۵۶ نحوه .

  • نام منبع :
    نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد دوّم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: رسول افقی و احسان سرخه‌ای، ترجمه: حمیدرضا شیخی
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 5398
صفحه از 680
پرینت  ارسال به