369
نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد دوّم

۶ / ۶

يزيد بن حُجَيّه ۱

۱۴۷۳.الغاراتـ درباره يزيد بن حُجَيّه ـ: او همچنين شعرى در نكوهش على عليه السلام گفت و در آن ، خود را از دشمنان او خواند . خبر به على عليه السلام رسيد . او را نفرين كرد و به يارانش فرمود: «دستانتان را بلند كنيد و او را نفرين نماييد» .
پس على عليه السلام او را نفرين كرد و يارانش آمين گفتند .
ابو صَلْت تَيمى مى گويد كه على عليه السلام [در دعايش] گفت : «بار خدايا! يزيد بن حُجَيّه ، با اموال مسلمانان گريخت و به گروه نابه كار پيوست . پس مكر و نيرنگ او را از ما بگردان و سزاى ستمكاران به او بده» .

۶ / ۷

كسانى كه حديث ولايت را كتمان كردند

۱۴۷۴.اُسد الغابهـ به نقل از ابو اسحاق ـ: عدّه بى شمارى برايم حديث كردند كه : على عليه السلام در رَحبه ، ۲ مردم را سوگند داد كه : «چه كسى اين سخن پيامبر خدا را شنيده است : هر كه من مولاى اويم، على نيز مولاى اوست . بار خدايا! دوستى كن با كسى كه با او دوستى مى كند و دشمنى كن با كسى كه با او دشمنى مى كند ؟» .
گروهى برخاستند و گواهى دادند كه اين را از پيامبر خدا شنيده اند، و گروهى هم كتمان كردند. اين گروه [دوم] ، از دنيا نرفتند تا آن كه كور شدند و آفتى به ايشان رسيد . يزيد بن وديعه و عبدالرحمان بن مُدلِج ، از اين گروه بودند .

1.ر . ك : ص ۵۸۹ و نيز ر . ك : دانش نامه اميرالمؤمنين عليه السلام : بخش شانزدهم / يزيد بن حجيه .

2.صحن دار الحكومه كوفه را «رَحبه» مى گفتند .


نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد دوّم
368

۶ / ۶

يَزيدُ بنُ حُجَيَّةَ

۱۴۷۳.الغاراتـ في خَبرِ يَزيدَ بنِ حُجَيَّةَ ـ: قالَ أيضا شِعرا يَذُمُّ فيهِ عَلِيّا عليه السلام ويُخبِرُهُ أنَّهُ مِن أعدائِهِ ، فَبَلَغَ ذلِكَ عَلِيّا عليه السلام ، فَدَعا عَلَيهِ وقالَ لِأَصحابِهِ : اِرفَعوا أيدِيَكُم فَادعوا عَلَيهِ ، فَدَعا عَلَيهِ عَلِيٌّ عليه السلام وأمَّنَ أصحابُهُ .
قالَ أبُو الصَّلتِ التَّيمِيُّ : فَقالَ عَلِيٌّ عليه السلام : اللّهُمَّ إنَّ يَزيدَ بنَ حُجَيَّةَ هَرَبَ بِمالِ المُسلِمينَ ، ولَحِقَ بِالقَومِ الفاسِقينَ ، فَاكفِنا مَكرَهُ وكَيدَهُ ، وَاجزِهِ جَزاءَ الظّالِمينَ . ۱

۶ / ۷

مَن كَتَمَ حَديثَ الوِلايَةِ

۱۴۷۴.اُسد الغابة عن أبي إسحاق :حَدَّثَني مَن لا اُحصي أنَّ عَلِيّا عليه السلام نَشَدَ النّاسَ فِي الرَّحبَةِ مَن سَمِعَ قَولَ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله : مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِيٌّ مَولاهُ ، اللّهُمَّ والِ مَن والاهُ وعادِ مَن عاداهُ ؟
فَقامَ نَفَرٌ شَهِدوا أَنَّهُم سَمِعوا ذلِكَ مِن رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، وكَتَمَ قَومٌ ، فَما خَرَجوا مِنَ الدُّنيا حَتّى عَموا وأصابَتهُم آفَةٌ ، مِنهُم : يَزيدُ بنُ وَديعَةَ ، وعَبدُ الرَّحمنِ بنُ مُدلِجٍ . ۲

1.الغارات : ج ۲ ص ۵۲۸ ؛ تاريخ دمشق : ج ۶۵ ص ۱۴۹ وفيه من «اللّهمّ إنّ ...» ، شرح نهج البلاغة : ج ۴ ص ۸۵ .

2.اُسد الغابة : ج ۳ ص ۴۸۷ الرّقم ۳۳۸۸ .

  • نام منبع :
    نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد دوّم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: رسول افقی و احسان سرخه‌ای، ترجمه: حمیدرضا شیخی
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 5368
صفحه از 680
پرینت  ارسال به