297
نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد دوّم

۳ / ۵

نمونه هايى ديگر

قرآن

«اى بسا پيامبرى كه همراه او ، خدا باوران ( / توده هاى) فراوانى كارزار كردند و در برابر آنچه در راه خدا بديشان رسيد ، سستى نورزيدند و ناتوان نشدند و تسليم نگرديدند، و خداوند ، شكيبايان را دوست دارد. سخن آنان ، جز اين نبود كه گفتند : پروردگارا! گناهان ما را و زياده روى ما در كارمان را بر ما ببخشاى و گام هاى ما را استوار بدار و ما را بر گروه كافران ، يارى ده» .

«و هنگامى كه با جالوت و سپاهيانش روبه رو شدند، گفتند : اى پروردگار ما! بر دل هاى ما شكيبايى فرو ريز و گام هايمان را استوار بدار و ما را بر گروه كافران ، يارى ده. پس ، آنان را به اذن خدا شكست دادند و داوود، جالوت را كُشت» .

حديث

۱۳۹۵.امام على عليه السلام :پيامبرى از پيامبران ، قومش را نفرين كرد . به او خطاب آمد كه : «دشمنشان را بر آنان چيره گردانم؟»
گفت : نه .
گفته شد : «گرسنگى را؟».
گفت : نه .
گفته شد : «چه مى خواهى؟».
گفت : مرگى ناگهانى كه دل را بسوزانَد و شمار را بكاهد.
پس، طاعون به سوى آنان ، فرستاده شد .

۱۳۹۶.قصص الأنبياءـ به نقل از ابن عبّاس ـ: يوشع بن نون ، بعد از موسى عليه السلام بنى اسرائيل را در شام اسكان داد و آن را ميانشان پخش كرد و طايفه اى از ايشان در بعلبك، از سرزمين شام، جاى گرفت و اين ، همان طايفه اى بود كه الياس نبى عليه السلام از آن برخاست... .
سپس ، خداى متعال، هفت سال پس از روزى كه يونس عليه السلام را زنده كرد، به الياس عليه السلام وحى فرمود كه : «از من بخواه تا عطايت كنم» .
الياس عليه السلام گفت : مى خواهم كه مرا بميرانى و به پدرانم ملحق كنى؛ زيرا از دست بنى اسرائيل خسته شده ام و در خاطر ، آنان را دشمن مى دارم .
خداوند متعال فرمود : «امروز ، روزى نيست كه زمين و مردمِ آن را از وجود تو محروم سازم، بلكه قوام آن به توست؛ امّا [هر چه دوست دارى] از من بخواه تا عطايت كنم» .
الياس عليه السلام گفت : پس انتقام مرا از كسانى كه مرا دشمن مى دارند ، چون دَم از تو مى زنم، بگير و مدّت هفت سال ، قطره اى باران بر آنان مباران ، مگر با وساطت من .
پس، گرسنگى به جان بنى اسرائيل افتاد و بلا ، آنان را به ستوه آورد و مرگ ، امانشان نمى داد . دانستند كه اين ، از نفرين الياس عليه السلام است . دست به دامان او شدند و گفتند : ما در اختيار تو هستيم .
پس، الياس عليه السلام به همراه ايشان و با شاگردش يَسَع ، فرود آمد و نزد پادشاه رفت . پادشاه به او گفت : بنى اسرائيل را با قحطى از بين بردى .
الياس عليه السلام گفت : آنها را كسى كشت كه گم راهشان كرد.
پادشاه گفت : دعا كن تا پروردگارت به آنان ، باران بدهد .
شب كه شد ، الياس عليه السلام به نماز ايستاد و به درگاه خدا دعا كرد . آن گاه به يَسَع گفت : به اطراف آسمان بنگر . چه مى بينى؟
يَسَع ، نگاهى كرد و گفت : ابرى مى بينم .
الياس گفت : بشارتتان باد به باران ! مواظب خود و اموالتان باشيد كه آب نَبرَد.
پس، خداوند ، آسمان را بر ايشان بارانيد و زمين را برايشان رويانيد و از آن پس ، مردم ، خوب شدند و الياس عليه السلام به ميان ايشان رفت .


نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد دوّم
296

۳ / ۵

النَّوادِرُ

الكتاب

«وَكَأَيِّن مِّن نَّبِىٍّ قَـتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّـبِرِينَ * وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِى أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَـفِرِينَ» . ۱

«وَلَمَّا بَرَزُواْ لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُواْ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَـفِرِينَ * فَهَزَمُوهُم بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُدُ جَالُوتَ» . ۲

الحديث

۱۳۹۵.الإمام عليّ عليه السلام :دَعا نَبِيٌّ مِنَ الأَنبِياءِ عَلى قَومِهِ ، فَقيلَ لَهُ : اُسَلِّطُ عَلَيهِم عَدُوَّهُم ؟ فَقالَ : لا ، فَقيلَ لَهُ : فَالجوعَ ؟ فَقالَ : لا ، فَقيلَ لَهُ : ما تُريدُ ؟
فَقالَ : مَوتٌ دَفيقٌ ۳ يُحزِنُ القَلبَ ، ويُقِلُّ العَدَدَ . فَاُرسِلَ إلَيهِمُ الطّاعونُ . ۴

۱۳۹۶.قصص الأنبياء عن ابن عبّاس :إنَّ يوشَعَ بنَ نونٍ بَوَّأَ ۵ بَني إسرائيلَ الشّامَ بَعدَ موسى عليه السلام ، وقَسَّمَها بَينَهُم ، فَصارَ مِنهُم سِبطٌ بِبَعلَبَكَّ بِأَرضِها ، وهُوَ السِّبطُ الَّذي مِنهُ إلياسُ النَّبِيُّ عليه السلام ...
ثُمَّ أوحَى اللّهُ تَعالى إلى إلياسَ بَعدَ سَبعِ سِنينَ مِن يَومَ أحيَا اللّهُ يونُسَ عليه السلام : سَلني اُعطِكَ . فَقالَ : تُميتُني فَتُلحِقُني بِآبائي ؛ فَإِنّي قَد مَلِلتُ بَني إسرائيلَ وأبغَضتُهُم فيكَ .
فَقالَ تَعالى جَلَّت قُدرَتُهُ : ما هذا بِاليَومِ الَّذي اُعري مِنكَ الأَرضَ وأهلَها ، وإنَّما قِوامُها بِكَ ، ولكِن سَلني اُعطِكَ . فَقالَ إلياسُ : فَأَعطِني ثاري مِنَ الَّذينَ أبغَضوني فيكَ ، فَلا تُمطِر عَلَيهِم سَبعَ سِنينَ قَطرَةً إلاّ بِشَفاعَتي .
فَاشتَدَّ عَلى بَني إسرائيلَ الجوعُ وألَحَّ عَلَيهِمُ البَلاءُ ، وأسرَعَ المَوتُ فيهِم ، وعَلِموا أنَّ ذلِكَ مِن دَعوَةِ إلياسَ ، فَفَزِعوا إلَيهِ وقالوا : نَحنُ طَوعُ يَدِكَ ، فَهَبَطَ إلياسُ مَعَهُم ومَعَهُ تِلميذٌ لَهُ اليَسَعُ ، وجاءَ إلَى المَلِكِ فَقالَ : أفنَيتَ بني إسرائيلَ بِالقَحطِ ! فَقالَ : قَتَلَهُمُ الَّذي أغواهُم ، فَقالَ : اُدعُ رَبَّكَ يُسقِهِم .
فَلَمّا جَنَّ اللَّيلُ قامَ إلياسُ عليه السلام ودَعَا اللّهَ ، ثُمَّ قالَ لِليَسَعِ : اُنظُر في أكنافِ ۶ السَّماءِ ماذا تَرى ؟
فَنَظَرَ فَقالَ : أرى سَحابَةً ، فَقالَ : أبشِروا بِالسِّقاءِ ، فَليُحرِزوا أنفُسَهُم وأمتِعَتَهُم مِنَ الغَرَقِ ، فَأَمطَرَ اللّهُ عَلَيهِمُ السَّماءَ وأنبَتَ لَهُمُ الأَرضَ ، فَقامَ إلياسُ بَينَ أظهُرِهِم وهُم صالِحونَ . ۷

1.آل عمران : ۱۴۶ و ۱۴۷ . والرّبّيُّ كالربّاني ، قيل : هو منسوب إلى الربّ ، أي اللّه تعالى ، فالرَّباني كقولهم إلهي (مفردات ألفاظ القرآن : ص ۳۳۷ و ۳۳۶ «ربب») .

2.البقرة : ۲۵۰ و ۲۵۱ .

3.قال المجلسي رحمه الله : في القاموس : الدَّفُّ ـ بالفتح ـ : نسف الشيء واستئصاله . وأدففته : أجهزت عليه كدففته انتهى. وفي بعض النسخ : «دفيق» ـ بالقاف ـ أي مصبوب . والأوّل أظهر (مرآة العقول : ج ۱۴ ص ۲۶۵) .

4.الكافي : ج ۳ ص ۲۶۱ ح ۴۱ ، بحار الأنوار : ج ۶ ص ۱۲۲ ح ۷ .

5.يُقال : بوأه اللّه منزلاً ، أي أسكنهُ إيّاه ، وتبوَّأتُ منزلاً أي اتّخذتهُ (النهاية : ج ۱ ص ۱۵۹ «بوأ») .

6.الأكناف : جمع كَنَف؛ وهو الجانب والناحية (النهاية : ج ۴ ص ۲۰۵ «كنف») .

7.قصص الأنبياء : ص ۲۴۸ ح ۲۹۳ ، بحار الأنوار : ج ۱۳ ص ۳۹۳ ح ۲ وراجع قصص الأنبياء للثعلبي : ص ۲۶۲ و ص ۲۵۸ .

  • نام منبع :
    نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد دوّم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: رسول افقی و احسان سرخه‌ای، ترجمه: حمیدرضا شیخی
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 5536
صفحه از 680
پرینت  ارسال به