289
نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد دوّم

باب سوم : نفرين پيامبران و پيروان آنها بر مجرمان

۳ / ۱

نفرين نوح

قرآن

«و هر آينه ، نوح را به سوى قومش فرستاديم و او [به ايشان ]گفت : اى قوم من! خدا را بپرستيد كه شما را معبودى جز او نيست. مگر پروا نداريد؟ اشراف قومش كه كافر بودند ، گفتند : اين [مرد] ، جز بشرى چون شما نيست. مى خواهد بر شما برترى جويد و اگر خدا مى خواست ، قطعا فرشتگانى فرو مى فرستاد. ما در ميان پدران نخستين خويش ، چنين چيزى نشنيده ايم. او نيست ، جز مردى كه در وى ، جنون است . پس تا چندى درباره اش دست نگه داريد. [نوح] گفت : پروردگارا! از آن روى كه مرا دروغزن مى خوانند ، مرا يارى كن» .

«جز اين زندگانى دنياى ما ، چيزى نيست. مى ميريم و زنده مى شويم و ديگر ، برانگيخته نخواهيم شد. او جز مردى كه بر خدا دروغ مى بندد ، نيست و ما به او باور نداريم. گفت : پروردگارا! از آن رو كه مرا دروغزن خواندند ، يارى ام كن. فرمود : به زودى ، سخْت پشيمان خواهند شد. پس بانگ [مرگبار] ، آنان را به حق ، فرو گرفت و آنها را چون خاشاكى كه بر آب مى افتد ، گردانيديم. دور باد [از رحمت حق ، ]گروه ستمكاران!» .

«گفت : پروردگارا! قوم من ، مرا تكذيب كردند. ميان من و آنان ، فيصله ده و من و هر كس از مؤمنان را كه با من است ، نجات بخش. پس او و هر كه را كه در آن كشتىِ آكنده با او بود ، رهانيديم. آن گاه ، باقى ماندگان را غرق كرديم» .


نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد دوّم
288

البابُ الثّالِثُ : دعاء الأنبياء وأتباعهم على المجرمين

۳ / ۱

دُعاءُ نوحٍ

الكتاب

«وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَـقَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـهٍ غَيْرُهُ أَفَلاَ تَتَّقُونَ * فَقَالَ الْمَلَؤُاْ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوْمِهِ مَا هَـذَا إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُرِيدُ أَن يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ وَ لَوْ شَاءَ اللَّهُ لَأَنزَلَ مَلَئِكَةً مَّا سَمِعْنَا بِهَـذَا فِى ءَابَائنَا الْأَوَّلِينَ * إِنْ هُوَ إِلاَّ رَجُلُ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُواْ بِهِ حَتَّى حِينٍ * قَالَ رَبِّ انصُرْنِى بِمَا كَذَّبُونِ » . ۱

«إِنْ هِىَ إِلاَّ حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَ نَحْيَا وَ مَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ * إِنْ هُوَ إِلاَّ رَجُلٌ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا وَ مَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِينَ * قَالَ رَبِّ انصُرْنِى بِمَا كَذَّبُونِ * قَالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَّيُصْبِحُنَّ نَـدِمِينَ * فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَـهُمْ غُثَـاءً فَبُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّــلِمِينَ » . ۲

«قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِى كَذَّبُونِ * فَافْتَحْ بَيْنِى وَ بَيْنَهُمْ فَتْحًا وَ نَجِّنِى وَ مَن مَّعِىَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ * فَأَنجَيْنَـهُ وَ مَن مَّعَهُ فِى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ * ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ » . ۳

1.المؤمنون : ۲۳ ـ ۲۶ .

2.المؤمنون : ۳۷ ـ ۴۱ . والغُثاء : غُثاء السَّيل والقِدر ، وهو ما يطفح ويتفرّق من النبات اليابس : ، وزَبَدِ القِدْر ، ويُضْربُ به المَثَلُ فيما يضيعُ ويذهبُ (مفردات ألفاظ القرآن : ص ۶۰۲ «غثا») .

3.الشعراء : ۱۱۷ ـ ۱۲۰ .

  • نام منبع :
    نهج الدّعا (با ترجمه فارسي) جلد دوّم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: رسول افقی و احسان سرخه‌ای، ترجمه: حمیدرضا شیخی
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 5228
صفحه از 680
پرینت  ارسال به