۲ / ۲
خانواده ، فرزندان و برادر
قرآن
«اى پروردگار ما ! ما به خويشتن ، ستم كرديم و اگر ما را نيامرزى و بر ما رحم نياورى ، بى گمان ، از زيانكاران خواهيم بود» .
«و آن گاه كه ابراهيم و اسماعيل ، پايه هاى خانه را بالا مى بردند، [مى گفتند:] اى پروردگار ما ! از ما بپذير كه به راستى ، تو شنواىِ دانايى ، و اى پروردگار ما ! ما دو را سر در فرمان خودت قرار ده و از نسل ما نيز امّتى را فرمان بُردار خود گردان ، و آداب دينى ما را به ما بنمايان و توبه ما را بپذير ، كه همانا تويى توبه پذيرِ مهربان . اى پروردگار ما ! در ميان ايشان ، فرستاده اى از خودشان برانگيز تا آيات تو را بر آنان بخوانَد و كتاب و حكمت به ايشان بياموزد و پاكيزه شان گردانَد ، كه به راستى ، تو عزّتمندِ حكيمى» .
«و آن گاه كه ابراهيم گفت : اى پروردگار من ! اين شهر را ايمن گردان و مرا و فرزندانم را از اين كه بت ها را پرستش كنيم ، دور بدار . اى پروردگار من ! اين بتان ، بسيارى از مردم را گم راه كردند . پس ، هر كه از من پيروى كند ، بى گمان ، او از من است و هر كه مرا نافرمانى كند ، هر آينه ، تو آمرزگارى مهربانى . اى پروردگار ما ! من [برخى] از فرزندانم را در درّه اى بى كِشت ، نزد خانه باحرمت تو ، سكونت دادم ـ اى پروردگار ما ـ تا نماز بگزارند . پس ، دل هاى برخى از مردم را به سوى آنان ، گرايش ده و آنان را از ميوه ها روزى ده ، باشد كه سپاس گزارى كنند . اى پروردگار ما ! بى گمان ، تو آنچه را ما پنهان مى داريم و آنچه را كه آشكار مى سازيم ، مى دانى و هيچ چيز ، نه در زمين و نه در آسمان ، بر خدا پوشيده نيست . سپاس ، خدا را كه با وجود سالخوردگى ، اسماعيل و اسحاق را به من بخشيد . به راستى كه پروردگار من ، شنونده دعاست . اى پروردگار من ! مرا نمازگزار قرار ده و از فرزندان من نيز ـ اى پروردگار ما ـ دعاى ما را بپذير» .
«پروردگارا! به من از صالحان [فرزندان صالح] ببخش . ما او را [= ابراهيم] به نوجوانى بردبار و صبور بشارت داديم» .
«گفتند : اى لوط! اگر دست برندارى ، قطعا از بيرون شدگان خواهى بود . گفت : هر آينه ، من ، دشمنِ كردار شما هستم . اى پروردگار من ! مرا و خانواده مرا از آنچه انجام مى دهند ، رهايى بخش و ما او و خانواده اش همگى را رهانيديم» .
