باب دوازدهم : كسانى كه امام جواد برايشان دعا كرد
۱۲ / ۱
على بن مَهزيار ۱
۱۳۴۹.الغيبة ، طوسىـ به نقل از حسن بن شمّون ـ: اين نامه را كه ابو جعفر ثانى (امام جواد عليه السلام ) به خطّ خود به على بن مَهزِيار نوشته بود، بر او خواندم : «به نام خداوند مهرگستر مهربان. اى على! خدا به تو جزاى نيك دهد و تو را در بهشتش ساكن گرداند و در دنيا و آخرت ، از خوارى ، نگاهت دارد و با ما محشورت فرمايد!
اى على! من تو را در خلوص و وفادارى و فرمان بردارى و خدمت گزارى و احترام نهادن و انجام دادن وظيفه آزموده ام و به اين صفات مى شناسمت، و اگر بگويم كه مانند تو نديده ام ، اميدوارم راست گفته باشم. پس خداوند ، پاداش تو را پذيرايى در باغ هاى پَرديس قرار دهد! جايگاه تو و خدمت گزارى تو در گرما و سرما، در شب و روز ، بر من پوشيده نيست. از خداوند مى خواهم كه آن گاه كه خلايق را در قيامت گرد مى آورد ، به تو رحمتى عطا فرمايد كه بِدان، خشنود شوى . به راستى ، او شنونده دعاست».
۱۳۵۰.رجال الكشّىـ به نقل از على بن مهزيار ، در يادكرد از نامه هاى امام جواد عليه السلام به او ـ: نامه اى به ايشان نوشتم و از ايشان خواهش كردم كه مرا در گشايش قرار دهد و آنچه را در دست من است ، بر من حلال شمارد.
ايشان نوشت : «خدا بر تو و بر خانواده ات كه برايشان گشايش [و بخشايش] خواستى ، گشايش دهد! اى على! تو و خانواده ات از نظر من ، در بيشترين گشايش هستيد. از خداوند مى خواهم كه سلامت را همراه تو سازد و به سلامت بازَت گرداند و جامه سلامت بر تو بپوشاند ، كه به راستى ، او شنونده دعاست» .
نيز از ايشان درخواست دعا كردم. به من نوشت : «و امّا درباره درخواست دعايت ، تو هنوز نمى دانى كه خداوند ، چه مقامى براى تو در نزد من قرار داده است. گاه [در دعاهايم ]با نام و نَسَبَت ، از تو ياد مى كنم و عنايت فراوان و علاقه بسيارى به تو دارم و تو را نيك مى شناسم. خداوند ، برترين چيزى را كه روزىِ تو كرده است ، برايت پايدار بدارد و از تو خشنود باشد ـ كه من از تو خشنودم ـ و تو را به برترين هدفت برساند و با رحمت خويش، در پرديس برين ، جايَت دهد، كه او شنونده دعاست! خداوند ، نگهدار و پشتيبان تو باشد و با رحمت خويش، بدى را از تو دور گرداند! اين را به خطّ خود نوشتم» .
