عثمان بن سعيد عَمْرى

عثمان بن سعيد عَمْرى ، نخستين وكيل امام هادى عليه السلام و سپس وكيل فرزندش امام حسن عسكرى عليه السلام بود كه در زمان حيات آن دو بزرگوار ، به انجام دادن امور آنان پرداخت و بعد از آن نيز به امور امام زمان عليه السلام رسيدگى مى كرد . توقيعات و پاسخ امام عليه السلام به مسائل ، به واسطه او صورت مى گرفت . وى جليل القدر، مورد وثوق و امين بود . در توقيعى راجع به او آمده است : «او پاك و امانتدار و پاك دامن و به ما نزديك و نزد ما مقرّب است» .
به او سمّان مى گويند ؛ چون تجارتِ روغن مى كرد و اين كار ، پوششى براى ارتباطش با امام مهدى عليه السلام بود . شيعيان ، هر گاه مى خواستند وجوهات شرعى خود را براى امام عسكرى عليه السلام بفرستند ، به محمّد بن عثمان مى دادند و او آنها را در كيسه ها و خيك هاى روغن قرار مى داد و نزد امام عليه السلام مى برد، و اين كار ، به علّت ترس و براى تقيّه بود .

عروه بارقى

عروة بن جعد و به قولى ابن ابى جَعد بارقى ، ساكن كوفه بود . او از جمله كوفيانى است كه عثمان ، آنها را به شام فرستاد . عروه ، از «اصحاب صُفّه» بود .

ر . ك : اُسد الغابة : ج ۴ ص ۲۷ ش ۳۶۵۰ ، الإصابة : ج ۵ ص ۲۴۵.

عطاء ، وابسته اسحاق بن يحيى

نام او عطاء ابو محمّد حمّال است . ابن حِبّان ، در الثقات ، از وى ياد كرده است .

ر.ك : لسان الميزان : ج ۴ ص ۱۷۳.

عكاشة بن محصن

وى از صحابيان بزرگ و فاضل بود . او در بدر و اُحُد و خندق و ديگر غزوات ، پيامبر خدا را همراهى كرد .

ر . ك : اُسد الغابة : ج ۴ ص ۶۷.

عبد اللّه ذو البِجادين

او هنگامى كه نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد ، نامش عبد العزّا بود . پيامبر خدا ، نام عبد اللّه و لقب ذو البِجادين را بر او نهاد ؛ زيرا هنگامى كه اسلام آورد ، قومش او را برهنه ساختند و يك بِجاد (گليم) بر او پوشاندند . عبد اللّه ، از ميان آنان به سوى پيامبر خدا گريخت و وقتى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله رسيد ، گليمش را دو پاره كرد و يك پاره را اِزار (شلوار) خود كرد و ديگرى را رَدا (پيراهن) . از اين رو ، به او ذو البِجادين گفتند . وجوه ديگرى هم در اين باره گفته شده است .
عبد اللّه ، از ياران پيامبر خدا بود و با ايشان ، اقامت داشت . او بسيار اهل ذكر و دعا و تلاوت قرآنِ عزيز بود و با صداى بلند ، قرآن مى خواند و تسبيح و تكبير مى گفت ، [تا جايى كه] عمر گفت : اى پيامبر خدا! آيا او رياكار است ؟ ايشان فرمود : «بس كن ! او يكى از ناله كنان [به درگاه خدا] است» . عبداللّه ، در زمان حيات پيامبر خدا ، درگذشت .

ر . ك : اسد الغابة : ج ۳ ص ۲۲۸ ، ش ۲۹۳۰ ، الإصابة : ج ۴ ص ۴۸۲۲.

عبد الملك بن اَعيَن

ابو ضريس عبد الملك بن اَعيَن ، از ياران امام باقر و امام صادق عليهماالسلام است . او در مسير درست بود و نسبت به ائمه عليهم السلام معرفت داشت . در ستايش و خوبى او ، اخبارِ فراوانى رسيده است . امام صادق عليه السلام برايش دعا كرد و بر او رحمت فرستاد .

ر . ك : رجال البرقى : ص ۱۰ ، رجال الطوسى : ص ۱۳۹ ش ۱۴۶۶ و ۱۴۸۰ و ص ۳۳۸ ش ۳۲۵۳.

عبيد ابو عامر

ابو عامر اشعرى ، عموى ابو موسى اشعرى است . نام او عبيد بن سُلَيم بن حَضّار است . وى از صحابيان بزرگ پيامبر صلى الله عليه و آله بود و در جنگ حُنَين ، كشته شد .