اللّهُمَّ اهدِ قَومي فَإِنَّهُم لا يَعلَمونَ ، وَانصُرني عَلَيهِم أن يُجيبوني إلى طاعَتِكَ . ^۱
خداوندا! قوم مرا راه نمايى كن ؛ زيرا آنان ناآگاه اند و مرا بر آنان پيروز كن تا دعوت مرا در طاعت تو اجابت كنند .
و نيز هنگامى كه در جنگ اُحُد ، دندانش شكست و صورتش جراحت برداشت و اصحاب از او خواستند كه دشمن (مُشركان مكّه) را نفرين كند ، فرمود :
إنّي لَم اُبعَث لَعّانا ، ولكنّي بُعثتُ داعيا ورحمةً . اللّهمّ اهدِ قومى ؛ فإنَّهم لا يَعلمون . ^۲ من ، نفرينگر مبعوث نشده ام ؛ بلكه دعوتگر و مايه رحمتْ مبعوث شده ام . خدايا! قوم مرا راه نمايى كن ؛ زيرا آنان ناآگاه اند .
در موارد ديگر نيز مكرّر به ايشان ، پيشنهاد نفرين فرستادن بر دشمنان مى شد و ايشان ، نه تنها نفرين نمى كرد ، بلكه آنها را دعا نيز مى نمود! ^۳

۳ . مقصود از نفرين كردن يك طايفه

در شمارى از احاديث ، برخى طوايف (مانند قريش يا بنى اُميّه) ، مورد نفرين پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام قرار گرفته اند . البته بى ترديد ، تنها افرادى از آن طوايف كه در واقع ، استحقاق چنان نفرينى را دارند ، مقصود و مشمول آن نفرين خواهند بود . شاهد اين سخن ، احاديث ديگرى است كه از ميان قريش ، افراد مورد لعنت را مشخص كرده اند و يا احاديثى كه درباره سعدُ الخَير ^۴ و ديگر مؤمنان و نيكان بنى اميّه وارد شده است .

ج ـ رسوا كردن شخصيت هاى سياسى فاسد

شمارى از كسانى كه مورد نفرين پيامبر صلى الله عليه و آله و يا اهل بيت عليهم السلام قرار گرفتند ، شخصيت هاى سياسى فاسدى بودند كه خصوصا دعاى پيامبر عليه آنان ^۱ موجب آگاهى و رشد سياسى جامعه و رسوايى آنان و سست شدن پايگاه سياسى آنان گرديد .

د ـ رسوا كردن شخصيت هاى مذهبى منحرف

شمارى از كسانى كه مورد نفرين اهل بيت عليهم السلام واقع شدند ، شخصيت هاى مذهبى منحرفى بودند كه دعاى اهل بيت عليهم السلام بر ضد آنان ، در واقع ، افشاگرى و معرّفى آنان ^۲ به جامعه اسلامى است تا فريب آنها را نخورند .

ه ـ پيشگيرى از انحرافات اخلاقى و اجتماعى

افشاگرى بر ضدّ معاندان و رسواسازى منافقان ، سبب مى شود كه كسانى كه زمينه روانى عناد و نفاق دارند و يا در آغاز اين بيراهه قرار دارند ، از ترس رسوايى هم كه شده ، به بيراهه كشيده نشوند ، چنان كه اين دليل ، در مورد نفرين فرستادن خداوند بر كسانى كه يافته هاى دينى خود را كتمان مى كنند يا پس از ايمان ، كفر مى ورزند ، نيز جارى است .

۲ . چه كسانى مورد نفرين انبيا و اوليا بوده اند ؟

با تأمل در آنچه درباره نفرين فرستادن انبيا و اوليا اشاره شد ، معلوم مى گردد كه هر مجرمى مورد نفرين آنان نبوده است ؛ بلكه آنان تنها كسانى را نفرين مى كرده اند كه علاوه بر آن كه به دليل عناد و لجاجت ، قابليت هدايت نداشته اند ، سبب گم راهى ديگران نيز بوده اند . لذا ، بر اساس احاديث ، پيامبر خدا ، با آن همه آزارى كه در آغاز بعثتش از قوم خود ديد ، وقتى به او پيشنهاد شد كه مانند حضرت نوح عليه السلام آنها را نفرين كند تا هلاك شوند ، فرمود :