استوار است . حكمت هايى كه براى نفرين هاى آنان مى توان برشمرد ، از اين قرار است :

الف ـ تقويت عقيده به انبياى الهى و اوصياى آنان

اجابت شدن شمارى از دعاهاى انبيا و اوليا عليه مجرمان ، سبب تقويت ايمان مؤمنان و زدوده شدن شك از دل ترديدكنندگان مى گردد ، مانند : اجابت دعاى حضرت نوح عليه السلام عليه قوم خود ، ^۱ و اجابت نفرين پيامبر صلى الله عليه و آله عليه كَسرا ^۲ و عُتَيبة بن ابى لهب ^۳ ، و اجابت دعاى امام على عليه السلام در مورد «العيزار» ^۴ و كسانى كه حديث ولايت را كتمان كردند ^۵ و همچنين اجابت دعاى اهل بيت عليهم السلام بر ضدّ شمارى از معاندان . ^۶

ب ـ نماياندن جايگاه معنوى اولياى الهى

اولياى الهى عليهم السلام كه در همه شئون (از جمله مهرورزى و دشمنى) ، تحت ولايت و سرپرستى خداى حكيم هستند ، در اعمالشان ، تنها طاعت و رضاى او را مى جويند . همان طور كه خداى قادر و متعال ، برآورده شدن بسيارى از حوايج و نايل شدن انسان به بسيارى مقامات مادّى و معنوى را منوط به توسّل و شفاعت و دعاى اولياى خود قرار مى دهد ، تا جايگاه اولياى دين را به مردم بنماياند و آنان را به ايجاد و تحكيم پيوند با پيشوايان برگزيده سوق دهد . همين طور ، در مورد برخى افراد مستحقّ عقوبت ، بخشى از كيفرشان را منوط به نفرين برگزيدگان الهى قرار مى دهد ، تا مردم را به منزلت آنان توجّه دهد و آنان را از افتادن در مسير بى اعتنايى يا مخالفت با برگزيدگان الهى ـ كه همان مخالفت با خداست ـ برحذر دارد .

الْكِتَـبِ أُوْلَئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ اللَّـعِنُونَ . ^۱ همانا كسانى كه دلايل و هدايت هاى ما را ، پس از آن كه آنها را براى مردم ، در كتابْ توضيح داديم ، كتمان مى كنند ، همانان اند كه خدا لعنتشان مى كند و لعنت كنندگان [نيز ]لعنتشان مى كنند» .
و مى فرمايد :
«كَيْفَ يَهْدِى اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُواْ بَعْدَ إِيَمَـنِهِمْ وَشَهِدُواْ أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَآءَهُمُ الْبَيِّنَـتُ وَاللَّهُ لاَ يَهْدِى الْقَوْمَ الظَّــلِمِينَ * أُوْلَئِكَ جَزَآؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلَئِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ . ^۲ چگونه خداوند ، قومى را هدايت كند كه بعد از ايمان آوردنشان و بعد از آن كه شهادت دادند كه اين فرستاده بر حق است و دلايل [ما] به آنها رسيد ، كافر شدند ؟ البته خدا ستمگران را هدايت نمى كند . آنان سزايشان اين است كه لعنت خدا و فرشتگان و مردم ، همگى بر ايشان است» .
ترديدى نيست كه انبيا و اوليا نيز بايد به خداوند ، تأسى نمايند و كسانى را كه مورد خشم و لعنت خدا ، هستند ، نفرين كنند .

نكاتى درباره نفرين هاى انبيا و اوليا

۱ . حكمت نفرين فرستادن انبيا و اوليا بر مجرمان

نخستين نكته اى كه در مورد نفرين فرستادن هاى انبيا و اولياى الهى بر مجرمان بايد مورد توجه قرار گيرد ، اين است كه نفرين آنها هم مانند دعايشان ، بر پايه حكمت