اشتباه را گفته باشند ، پس از دانستن عدد صحيح ، كدام يك از آنها بيشتر حسرت خواهد خورد؟ ظاهرا نفر اوّل، حسرت بيشترى خواهد خورد ؛ چون احتمال بيشترى داشت كه عدد صحيح را انتخاب كند . پس احتمال موفّقيت ، هر چه بيشتر باشد ، حسرت نيز بيشتر خواهد بود.

عزّت نفس و حسرت

ظاهرا افرادى كه از عزّت نفس بالاترى برخوردارند ، پيامدهاى منفى را ناچيز ارزيابى كرده ، سعى خواهند داشت كه خود را از پيامدهاى بد ، دور كنند. افرادى كه از عزّت نفس پايينى برخوردارند ، اگر از پيامد كارها آگاه شوند ، از تصميم هاى پُر خطر و ريسك پذير پرهيز مى كنند. چنين افرادى ، وقتى مى خواهند از حسرت اجتناب كنند ، خودمحافظ هستند ؛ ولى افرادى كه عزّت نفس بالايى دارند ، وقتى مى خواهند درباره اين كه چه طور بعضى چيزها غلط از آب درآمده اند فكر كنند ، خود اصلاح هستند . ^۱ يعنى از اشتباهات گذشته خود ، درس گرفته و سعى مى كنند كه آنها را تكرار نكنند و تصميم هاى درست ترى بگيرند . بنا بر اين ، در درمان حسرت ، اين مطلبْ حائز اهميت است كه هر چه عزّت نفس فرد ، بيشتر باشد ، پيامدهاى منفى حسرت نيز در فرد كمتر است و آسيب كمترى فرد را تهديد مى كند.

تفكّر خِلاف واقع ^۲ و حسرت

اين واژه ، اشاره دارد به مجموعه اى از تصوّرات كه فرض هاى مختلفى را براى رويدادها يا شرايط واقعىِ گذشته يا حال ، شبيه سازى مى كند ؛ تصوّراتى

اندازه حسرت

در حقيقت ، بزرگى و شدّت حسرت ، بستگى به پيامدهاى آن دارد ؛ يعنى چيزهايى كه مى توانست به دست بيايد و چيزهايى كه از دست رفته است. اگر مطلوبى كه به خاطر كوتاهى و سهل انگارى فرد ، از دست رفته ، از ارزش زيادى برخوردار باشد ، حسرت آن نيز شديدتر و جانكاه تر خواهد بود.
شدّت حسرت ، به احتمال بازخورد و پس خوراند آن نيز بستگى دارد. يعنى اگر افراد ، نسبت به نتايج و پيامدهاى منفىِ تصميم ها و انتخاب هايى كه گرفته اند ، آگاهى يابند ، حسرت خواهند خورد ؛ ولى اگر چنين آگاهى اى را كسب نكنند ، حسرت نخواهند خورد. همچنين ما حسرت نتايج منفى اى را مى خوريم كه مى توانستيم به سادگى ، نتايج بهترى را براى آنها تصوّر كنيم . ^۱
اندازه و شدّت حسرت ، به مقدار مسئوليتى كه ما در برابر نتايج منفىِ تصميمات خود احساس مى كنيم نيز ارتباط دارد. يعنى هر چه اين احساس مسئوليت ، بيشتر باشد ، احساس حسرت نيز در فرد ، بيشتر خواهد بود ؛ چرا كه حسرت در امورى است كه فرد ، قدرت انجام دادن آن امر را داشته باشد.
از طرفى شايد بتوان گفت كه بزرگى حسرت ، به تعداد احتمالاتى كه فرد به پيامدهاى انتخاب خود مى دهد نيز بستگى دارد. مثلاً دو نفر را در نظر بگيريد كه در يك مراسم قرعه كشى شركت مى كنند . به نفر اوّل گفته مى شود كه : «بين عدد يك تا ده ، يك شماره را انتخاب كن تا در صورت انتخاب صحيح ، برنده يك ميليون دلار شوى» و به نفر دوم نيز گفته مى شود كه : «بين عدد يك تا هزار ، يك شماره را انتخاب كن ، تا در صورت انتخاب صحيح ، برنده يك ميليون دلار شوى» . حالا اگر فرض كنيم كه هر دو نفر آنها عدد