منابع و مآخذ

۱ . اخلاق در قرآن ، محمّد تقى مصباح يزدى ، تحقيق و نگارش ، محمّد حسين مصباح يزدى ، قم : مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى ، ۱۳۸۰ ش .
۲ . الأمالى، محمّد بن الحسن الطوسى (م ۴۶۰ ق)، تحقيق: مؤسسة البعثة، قم: دارالثقافة، ۱۴۱۴ ق، اوّل.
۳ . الأمالى ، محمّد بن على ابن بابويه القمّى (الشيخ الصدوق) (م ۳۸۱ ق ) ، تحقيق : مؤسسة البعثة ، قم : مؤسسة البعثة ، ۱۴۰۷ ق ، اوّل.
۴ . ايران (روزنامه) ، تهران : مؤسسة ايران .
۵ . أحسن الحديث ، على اكبر قرشى ، تهران : بنياد بعثت ، ۱۳۷۴ ش .
۶ . أطيب البيان في تفسير القرآن ، عبد الحسين طيّب ، (م ۱۳۷۰ ش) ، قم : بنياد فرهنگ اسلامى ، ۱۳۵۲ ش ، اوّل .
۷ . بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمّة الأطهار عليهم السلام ، محمّد باقر بن محمّد تقى المجلسى (العلاّمة المجلسى) (م ۱۱۱۱ ق ) ، بيروت : مؤسسة الوفاء ، ۱۴۰۳ ق ، دوم .
۸ . پرتوى از قرآن ، سيد محمود طالقانى (م ۱۳۵۸ ش) ، تهران : شركت سهامى انتشار ، ۱۳۶۲ ش .
۹ . پژوهشى در فرهنگ حيا ، عباس پسنديده ، قم : دارالحديث ، ۱۳۸۳ ش .
۱۰ . التبيان فى تفسير القرآن ، محمّد بن الحسن الطوسى (الشيخ الطوسى) (م ۴۶۰ ق) ، نجف : مكتبة الأمين ، ۱۳۸۱ق .
۱۱ . تحف العقول عن آل الرسول صلى الله عليه و آله ، الحسن بن على الحَرّانى (ابن شُعبة) (م ۳۸۱ ق ) ، تحقيق : على أكبر الغفّارى ، قم : مؤسسة النشر الإسلامى ، ۱۴۰۴ ق ، دوم .
۱۲ . التحقيق فى كلمات القرآن الكريم ، حسن المصطفوى ، تهران : وزارة الإرشاد الإسلامى ، ۱۴۱۶ ق ، اوّل .
۱۳ . ترجمه تاريخ يمينى ، محمّد بن عبد الجبار عُتْبى (م ۴۲۷ ق) ، ترجمه : ابوالشرف ناصح بن ظفر جُرفادقانى ، مصحح : جعفر شعار ، تهران : علمى فرهنگى ، ۱۳۷۴ ش .

را شاد مى كند. كار، كارخانه سازندگى و تربيت و تعالى بخش احساسات انسانى است.
۳ . تمركز قوّه خيال: در هنگام بيكارى، پرنده خيال ، به هر سو پرواز مى كند و انسان را به دنبال خود مى كشاند و چه بسا كه او را به سمت افكار و اوهام فاسد و شيطانى رهنمون شود. چنان كه گفته اند ، اگر نفس خود را به كارى مشغول نكنى، او تو را مشغول مى كند. امّا آن كس كه به كارى مشغول است، اگر فكر خويش را در آن كار متمركز كند ، خيال خود را نيز متمركز مى سازد.
۴ . احساس عزّت نفس: كسى كه كار مى كند و دستش را به روى ديگران دراز نمى كند ، احساس عزّت و كرامت نفس مى كند، هر چند درآمد او اندك باشد و يك زندگى معمولى اى داشته باشد. امام على عليه السلام به كارهاى سخت ، تن مى داد . چاه و قنات حفر مى كرد، باغبانى مى كرد، حتى به ازاى دريافت مزد و اجرت ، براى ديگران كار مى كرد . اين كارها را انجام مى داد تا عزّت نفس خود را حفظ كند و دست نياز ، به سوى ديگران دراز نكند . ^۱