چند كه شرايط براى آن هموار نباشد. به عنوان مثال، كسى كه مى خواهد در يك رشته مهم تحصيلى (مثل پزشكى) پذيرفته شود و شانس كمترى هم
براى موفّقيت در آن دارد، احتمالاً دچار نااميدى مى شود ؛ ولى با توجّه به هدف ارزشمندى كه براى خود قائل است، همه مشكلات را مى پذيرد و بر فعّاليتش مى افزايد . در نتيجه ، ميزان تحمّل پذيرى خود را بالا مى برد . ۱
بايد با همّت و نقشه بزرگ وارد كار شد ؛ ولى كار را از جاى كوچك آغاز نمود. مقصود ، اين نيست كه كار را از جاى كوچك آغاز كنيم و همان جا درجا زنيم و يا با همّت كوچك ، وارد كار شويم. هدف ، اين است كه با نقشه وسيع و همّت عالى ، كار را طراحى كنيم ؛ امّا همه نقشه را يك جا پياده ننماييم ؛ بلكه خُرده خُرده ، به مقصود بزرگ خود ، جامه عمل بپوشانيم.
كسانى كه افكار بلند دارند، نمى توانند همّت خود را در دايره كوچكى ، زندانى كنند و همواره پس از نيل به مقصود، خود را در آستانه مقصد ديگرى مى دانند. بنا بر اين بايد از آغاز كار، نقشه را بزرگ گرفت.
همّتْ بلند دار كه مردان روزگار
از همّتِ بلند ، به جايى رسيده اند . ۲
ه ـ پرهيز از مقايسه خود با ديگران
ما به نيّت هاى مختلفى به زندگى ديگران (چه معاصران و چه گذشتگان) نظر مى كنيم. بعضى از اين نظركردن ها خيلى مضرّند و بعضى ديگر ، بسيار سودمند . آن نظركردنى اى سودمند است كه ما از زندگى ديگران عبرت بگيريم و خطاهاى آنها را مرتكب نشويم ؛ امّا گاهى به احوال ديگران نظر مى كنيم تا ببينيم چه چيزهايى دارند (ثروت، شهرت، محبوبيت، زيبايى،
قدرت و...) . اين گونه نظركردن ها بسيار مضرند ؛ چون در اين نظر كردن ،
