فصل دوم : نشانه ها و موضوعات حسرت
در فرايند ادراكِ اجتماعى، غالبا مايليم كه از عواطف و احساسات ديگران
اطلاع پيدا كنيم ؛ زيرا عوامل زودگذرى همچون : تغيير خلق و خو ، هيجان، خستگى و بيمارى، همگى ممكن اند بر نحوه تفكّر و رفتار فرد اثر بگذارند. مثلاً بسيارى از افراد ، هنگامى كه سر حال ترند ، براى كمك به ديگران ، ميل بيشترى از خود نشان مى دهند . همچنين بيشتر مردم ، هنگامى كه احساس ناراحتى مى كنند ، احتمال بيشترى دارد كه بدخلقى كنند و به نحوى ، ديگران را مورد انتقاد قرار دهند.
براى به دست آوردن آگاهى از احساسات ديگران، مى توان مستقيما از خود آنان در اين باره پرسيد ؛ ولى اين روش، موفّقيت آميز نيست ؛ زيرا چه بسا بعضى از افراد ، تمايلى به فاش كردن احساسات درونى خود نداشته باشند و به صورت فعّال (از طريق كلام) ، در پى پنهان كردن آنها برآيند و ما را گمراه كنند. در چنين موقعيت هايى، به روش غير مستقيم ، متوسّل مى شويم ؛ يعنى توجّه خود را به رفتارهاى غير كلامىِ آنان معطوف مى كنيم. نشانه هاى غير كلامى ، غالبا اطلاعات ارزشمندى درباره احساسات ديگران در اختيار ما مى گذارند و نقش مهمّى در بسيارى از انواع تعامل اجتماعى، از قبيل :
