اخروى او ، از يك چشم به هم زدن نسبت به يك عمر هزار ساله هم كمتر است و باور نمود كه تحمّل بعضى از زحمت ها و سختى ها و ناكامى ها در اين جهان، خوش بختى و لذّت ابدى را به دنبال دارد، براى چنين شخصى، تحمّل اين رنج ها سهل آسان ، و كناره گيرى از اين لذّت ها قابل تحمّل و حتى شيرين خواهد بود.
بنا بر اين ، توجّه به لذّت هاى والاتر و بهتر و بادوام تر، انگيزه اى نيرومند است كه مى تواند انسان را به تحمّل رنج هاى كوچك تر و گذشتن از لذّت هاى پست تر و كمتر وادار سازد . لذّت هاى اخروى نيز از اين قاعده ، خارج نيستند. افراد با ايمان و معتقد ، براى رسيدن به لذّت هاى معنوى و اخروى، بسيارى از رنج ها و سختى ها را تحمّل مى كنند و از بسيارى از لذّت هاى پست مادى و دنيوى در مى گذرند ، به طورى كه بسيارى از آنان تا سرحد شهادت و جانبازى و چشيدن تلخى مرگ و گذشتن از كلّ دنيا و هر آنچه در آن است ، به پيش مى روند . ۱
در پايان ، به برخى از آثار كار و تلاش ، بر شخصيت انسان مى پردازيم:
۱ . شكوفايى استعدادها: وجود آدمى ، سرشار از استعدادهاى مختلف است كه بايد با دست خودش شكوفا شوند. اين استعدادها وقتى ظهور مى كنند كه آدمى از جاى خود برخيزد، حركت كند ، با سختى ها درگير شود و در كوران حوادث قرار گيرد. انسان در لابه لاى كار، خود را مى آزمايد، كشف مى كند و به توانايى هاى وجودى خود پى مى برد.
۲ . لطافت احساس: بيكارى و تنبلى و سستى، قساوت و سنگ دلى مى آورد ؛ امّا كار، مس وجود انسان را زر مى كند. كسى كه اهل كار است، قدر زحمت و تلاش را مى داند، از رنج مردم ، به رنج مى افتد و شادمانى مردم ، او
