با ظلم خود، مجتمعی را که خداوند آنان را به داشتن آن اجتماع هدایت نموده، آلوده نسازند؛ اجتماعی که به منظور تتمیم سعادتشان و با احکام و قوانین نجات‌بخش تشکیل شده؛ مجتمعی که خدای عز و جل آنان را به تأسیس آن ملهم نمود، تا راه زندگی‌شان را هموار و آسان کند، همچنین هستی و بقای فردفرد و مجموعشان را حفظ فرماید.
ایشان معتقد است: از همین جا روشن میشود که چرا در آیه شریفه خطاب را متوجّه ناس (همه مردم) کرد و نه به خصوص مؤمنین، و نیز چرا فرمان «اتقوا» را مقید به قید «ربّکم» کرد و نفرمود: «اتقوا اللّه، از "خدا"یتان پرواکنید»؛ بلکه فرمود: «از "پروردگار" خود پروا کنید»؛ چون صفتی که از خدا به یاد بشر انداخت (که همه را از یک نفر خلق کرده) صفتی است که پر و بال آن، تمامی افراد بشر را میگیرد و اختصاصی به مؤمنان ندارد، و این صفت، خود یکی از آثار ربوبیت اوست؛ چون منشأش «ربوبیت» خدا یعنی تدبیر و تکمیل است، نه «الوهیت» او.۱
صله رحم، آن قدر اهمیت دارد که یکی از واجبات الهی است: (وَ الَّذِینَ یصِلُونَ مَا أَمَرَ اللّه بِهِ أَن یوصَلَ).۲ این، نشان‌دهنده نقش بزرگ و تعیین کننده صله رحم است. حتی نقل شده که در موارد متعددی، پیامبر خدا صلی الله علیه و اله در پاسخ به پرسشگران از نبوّتش، یکی از اموری را که ذکر کرده‌اند، صله رحم بوده است.۳
1.. ترجمۀ المیزان، ج۴، ص۲۱۳.
2.. (إِنمَّا یتَذَكَّرُ أُوْلُواْ الْأَلْبَابِ * الَّذِینَ یوفُونَ بِعَهْدِ اللّه وَ لَا ینقُضُونَ الْمِیثَاقَ * وَ الَّذِینَ یصِلُونَ مَا أَمَرَ اللّه بِهِ أَن یوصَلَ وَ یخْشَوْنَ رَبهَّمْ وَ یَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ) (سورۀ رعد، آیۀ ۱۹ ـ ۲۱).
3.. عن أبی الأحوص الجشمی عن أبیه قال: أتیت النبی صلی الله علیه و اله فقلت إلى م تدعو؟ قال: " إلى اللّه تعالى، وإلى صلة الرحم" (تاریخ بغداد، ج۷، ص۲۴۱).أخرج الحاكم وصححه عن عمرو بن عبسة قال: أتیت النبی صلی الله علیه و اله أول ما بعث وهو بمكة فقلت: ما أنت قال: نبی قلت: بم أرسلت قال: بأن تعبد اللّه وتكسر الأصنام وتصل الأرحام بالبر والصلة (الدر المنثور، ج۶، ص۶۴).
