شجاعت، به حوزه تهدیدات مربوط بوده و به معنای قلبی سرسخت و مقاوم است. همیشه انسان با تهدید رو‌به‌رو می‌شود. اگر روحیه شجاعت وجود نداشته باشد، تهدیدات، همه داشته‌های انسان را غارت می‌کنند و از بین می‌برند. برای حفظ و حراست از خود، به این صفت نیازمندیم؛ صفتی که جرئت دفاع و مقاومت را به وجود می‌آورد.
غیرت، به حوزه حریم زندگی مربوط می‌شود و به معنای اجازه تعرّض ندادن به بیگانه است. گاه حریم زندگی انسان در همه ابعادش، ممکن است مورد دست‌درازیِ دیگران قرار گیرد. وجود این صفت، مانع تعرّض بیگانه می‌شود.
بِر، عنوانی عام برای همه امور خوب و به اندازه فراوان است که مستلزم «نیکوکاری بیکران» است. این صفت، نه بر یک کار خوب، بلکه بر همه خوبی‌ها و ارزش‌ها تأکید دارد. با وجود این صفت، دامنه نیکوکاری و اندازه آن توسعه می‌یابد و خوبی و نیکی، همه جا را فرا می‌گیرد.
صداقت، به حوزه زیان مربوط بوده و به معنای هماهنگی زبان با واقعیت‌هاست. وجود این صفت، اعتماد را افزایش می‌دهد و جریان امور را بر موضع درست، هدایت می‌کند.
امانتداری، به حوزه ودیعه‌هایی مربوط است که افراد نزد یکدیگر می‌گذارند. وجود این ویژگی، موجب آرامش در جامعه و افزایش اعتماد می‌گردد و حقوق افراد رعایت می‌شود.
از آنچه گذشت می‌توان نتیجه گرفت که این دوازده صفت، دوازده حوزه از حوزه‌های مهمّ زندگی انسان را پوشش می‌دهند که اساسی و حیاتی‌اند و به همین جهت است که جزء مکارم اخلاق قرار گرفته‌اند.
