خرسندى ، نشانه نبود غم و اندوه است . وجود حيا ، انسان را نسبت به انجام دادن خطا حسّاس مى كند و نسبت به خطاى انجام شده ، غمگين و ناراحت . امّا اگر كسى نه تنها احساس ناراحتّى ندارد ، بلكه خرسند نيز هست ، اين ، نشانه گستاخى و بى حيايى اوست .
۵ . خنديدن
يكى ديگر از ويژگى هاى افراد بى حيا ، خنديدن به هنگام ارتكاب كار قبيح است . برخى افراد بى حيا ، به گاه خطا ، قهقه اى مستانه سر مى دهند و بدين وسيله ، خوش حالى خود را آشكار مى سازند . رسول خدا ، اين حالت را بدتر از خودِ گناه دانسته ۱ و فرموده است :
مَن أذنَبَ ذَنبا وهُوَ ضاحِكٌ ، دَخَلَ النّارَ وهُوَ باكٍ . ۲
هر كه با لب خندان مرتكب گناه شود ، با چشم گريان ، وارد دوزخ مى شود .
۶ . لذّت بردن
ويژگى ديگر افراد بى حيا ، لذّت بردن از ارتكاب كار زشت است . لذّت بردن از هر كار ، نشانه آن است كه هيچ عامل دردآورى براى شخص وجود ندارد و او به هيچ عنوان ، تحت فشار نيست . حيا ، عاملى است كه فرد را تحت تأثير خود قرار مى دهد و كار خطا را نزد وى ، تلخ مى سازد و لذا اگر كسى از خطا كارى خود لذّت ببرد ، نشان از نبود حيا در وجود اوست . به همين جهت ، در روايات منقول از معصومان عليهم السلام ، لذّت بردن از گناه ، مورد نكوهش قرار گرفته و به پيامدهاى آن
