و به تناسب موقعيت ها ، حياى متناسب را بايد انتخاب نمود .
۷ . شرم در اختلاف
مسئله ديگر حيا در زمينه اختلافات است . اختلافات همسران ، اوّلين تأثير خود را در حياى آنان نشان مى دهد . معمولاً نوع سخن گفتن و كلمات مورد استفاده و نوع نگاه و رفتار ، تغيير مى كند و ممكن است حالت بى شرمانه اى به خود بگيرد . حتّى ممكن است مسئله اختلاف از قلمرو زن و شوهر به محدوده خانواده كشيده شود و يا از قلمرو خانواده خارج شود و به اطّلاع همسايه ها يا اقوام نيز برسد . شكايت بردن به پدر و مادر ، يكى از امور رايج در اين مرحله است . اين گونه كارها ، آبروى همسران را تهديد مى كند و ممكن است آسيب جدّى به حيثيت آنان وارد سازد . خروج از تعادل و دست زدن به رفتارهاى دور از انتظار ، نشان آن است كه حيا نتوانسته هنگام خشم و نزاع ، نقش خود را بازى كند . بى حيايى در هنگامه خشم و نزاع ، الزاما به معناى بى حيايى در تمام موارد نيست . ممكن است در شرايط عادى ، ارتباطى توأم با حيا ، ميان همسران وجود داشته باشد ؛ امّا هنگام خشم ، به سبب از دست رفتن كنترل ، رفتارهاى بى شرمانه اى بروز كند . بنا بر اين ، حياى هنگام اختلاف و نزاع ، مقوله ديگرى است كه مهارت خاصّ خود را مى طلبد . همسرانِ باحيا ، هنگام اختلاف ، نه از كلمات ناشايست استفاده مى كنند و نه رفتارهاى ناشايست از آنان سر مى زند . به نظر مى رسد كه « عمومى كردن اختلاف » ، زشت تر از كارهاى ديگر باشد . از همين رو ، رسول خدا ، شكايت زن از همسر خود را نشانه بى حيايى وى مى داند . يكى از دختران رسول خدا كه از همسر خود ، آزار ديده بود ، كسى را نزد پدر فرستاد و از شوهر خود ، شكايت كرد . حضرت به وى پيغام داد كه :
۰.اِقنَي حَيائَكِ ؛ فَما أقبَحَ بِالمَرأَةِ ذاتِ حَسبٍ ودينٍ في كُلِّ يَومٍ تَشكو زَوجَها . ۱
