فصل چهارم : حيا و خانواده

در اين مبحث ، حيا را در قلمرو خانواده پيجويى كرده ، در مراحل گوناگون زندگى مشترك ، مورد بررسى قرار مى دهيم . بخش هاى مختلف اين بحث ، عبارت اند از : حيا از خواستگارى تا آغاز زندگى مشترك ، حيا در روابط همسران ، حيا در روابط فرزندان با والدين و بالعكس ، و حيا در روابط خانواده با ديگران .

حيا ، از خواستگارى تا آغاز زندگى مشترك

ـ شرم خواستگارى

معمولاً آغاز زمزمه هاى مربوط به ازدواج ، همراه با شرم و حياست . وقتى با فرزندى درباره ازدواجْ سخن گفته مى شود ، ممكن است شرم كند ، سرش را به زير بيندازد ، محل را ترك نمايد و يا از خانواده خود بخواهد كه سخن ديگرى را دنبال كنند . جواب مثبت دادن نيز معمولاً با صراحت نخواهد بود . اگر فرزندى قصد ازدواج داشته باشد ، شايد از مطرح كردن آن با والدين خود ، شرم كند . پيشْ دستى والدين مى تواند اين امر را تسهيل كند . اگر كسى پيش قدم نشود ، ممكن است فرزند ، كسى را واسطه قرار دهد و از طرح مستقيم آن بپرهيزد .
پس از آن ، نوبت به مراسم خواستگارى مى رسد . خواستگارى ، يكى از مواردى است كه بيشترين بار شرم و حيا را براى فرد دارد و معمولاً با عرق كردن و سرخ شدن و بند آمدن زبان و سر به زير انداختن و تپش شديد قلب ، همراه

توصيه مى كرد كه هنگام حمّام كردن ، از مردم فاصله بگيرند و در جايى كه كسى نيست ، استحمام كنند . ^۱ لقمان نيز به فرزند خود سفارش مى كند كه در مسافرت ها براى قضاى حاجت ، از مردم فاصله بگيرد . ^۲ خودِ لقمان ، هيچ گاه هنگام قضاى حاجت ، ديده نشد . ^۳