كاربرد دارد و بهتر است زنان ، پشت سرِ مردان حركت كنند .
تدبير ديگر ، «حركت از كنار راه» است . وسط راه ها معمولاً دو ويژگى دارد : يكى شلوغ بودن و ديگرى در ديد بودن . شلوغى ممكن است سبب برخورد زن و مرد نامحرم با يكديگر شود و لذا حركت از كنار مسير ـ كه معمولاً خلوت تر است ـ راه مناسبى براى جلوگيرى از اين پيشامد است . همچنين حركت زن از وسط مسير ، ممكن است او را بيشتر در ديد نامحرم قرار دهد . اگر تصوّر كنيم كه مسير حركت ، خلوت است و برخوردى پيش نمى آيد ، باز هم حيا حكم مى كند كه زن از كنار راه حركت كند تا كمتر در ديد نامحرم قرار بگيرد . به همين جهت ، رسول خدا فرموده است :
۰.لَيسَ لِلنِّساءِ مِن سَرَواتِ الطَّريقِ شَيءٌ ولكِنَّها تَمشي في جانِبِ الحائِطِ وَالطَّريقِ . ۱
۰.ميانه راه براى زنان نيست ؛ بلكه بايد از كنار ديوار و جاده حركت كنند .
تدبير ديگر ، « استفاده از همراه » در هنگام خروج از منزل است . اين همراه ، ممكن است زن باشد يا مرد . دو زن ، كمتر از يك زن مورد ، تعرّض قرار مى گيرند ، بخصوص اگر زن همراه ، سنّ بيشترى داشته باشد . بهترين وضعيت ، همراه بودن مرد مَحرم است . زنانى كه همراه مرد محرم ، بخصوص همسر خود از منزل خارج مى شوند ، بسيار كمتر از وقتى كه به تنهايى بيرون مى آيند و يا همراه زن ديگرى هستند ، مورد تعرّض قرار مى گيرند . در اين وضعيت ، «غيرت» و «اقتدار» مرد ، سپرى دفاعى براى زن است كه طمع نامحرم را از بين مى برد و حتّى انديشه تعرض را از ذهنش مى زدايد . البته در جوامعى كه غيرت در آنها وجود ندارد ، حضور مرد ، شايد چنين تأثيرى نداشته باشد و لذا ممكن است زن با مردان نامحرم ، تماس برقرار سازد و مرد هم واكنشى نشان ندهد .
