« اى قوم ما! دعوت كنندؤ خدا را پاسخ [ مثبت ]دهيد و به او ايمان آوريد تا [ خدا ]برخى از گناهانتان را بر شما ببخشايد و از عذابى پُردرد ، پناهتان دهد . و كسى كه دعوت كنندؤ خدا را اجابت نكند، در زمينْ درمانده كننده[ى خدا ]نيست و در برابر او دوستانى ندارد. آنان در گم راهىِ آشكارى اند » .
حديث
۳۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در بيان علّت ناميده شدنش به داعى (دعوتگر) ـ: و امّا داعى، بدان سبب است كه من مردم را به دين پروردگارم عز و جل دعوت مى كنم.
۳۲.امام على عليه السلام :خدا رحمت كند انسانى را كه حُكم (فرمان حكيمانه اى) را شنيد و پذيرا شد ، و به راه راست فرا خوانده شد و [بدان] نزديك گشت ، و كمربند راه نمايى را گرفت و رهايى يافت.
۳۳.امام على عليه السلام :[پيامبر صلى الله عليه و آله ] چشمِ دلِ شخص خردمند است كه با آن ، پايان كار خويش را مى بيند و نشيب و فراز آن را مى شناسد. دعوت كننده اى است كه فرا مى خواند و سرپرستى است كه سرپرستى مى كند. پس دعوتگر را اجابت نماييد و از سرپرست ، پيروى كنيد.
۳۴.امام على عليه السلام :منزّهى تو، اى كه آفريدگار و معبودى! تو براى آن كه آفريدگانت از آزمايش تو سربلند به در آيند، سرايى [به نام آخرت ]آفريدى و در آن ، خوان گسترده اى از آشاميدنى و خوردنى و همسران و خدمتكاران و كاخ ها و نهرها و كشتزارها و ميوه ها قرار دادى . آن گاه ، دعوت كننده اى فرستادى كه به سوى اين سرا فرا خوانَد ؛ اما مردم نه دعوت كننده را اجابت كردند و نه به آنچه آنان را ترغيب كردى ، رغبت ورزيدند و نه به آنچه تشويقشان كردى، اشتياق نشان دادند ؛ بلكه به لاشه اى روى آوردند كه با خوردن آن ، رسوا گشتند و در دوست داشتن آن ، هم داستان شدند.
