۵ / ۵
ويژگى هاى عبادىِ ايشان
الف ـ فراوانىِ عبادت
قرآن
«طه . قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به رنج افتى» .
حديث
۱۹۳.امام على عليه السلام :از وقتى آيه «اى جامه به خويشتن فرو پيچيده! به پا خيز شب را مگر اندكى» بر پيامبر خدا نازل شد، ايشان تمام شب را به عبادت مى پرداخت، تا جايى كه پاهايش ورم كرد، به طورى كه [موقع نماز خواندن] يك پايش را بلند مى كرد و يكى را روى زمين مى گذاشت. پس جبرئيل عليه السلام بر آن حضرت فرود آمد و گفت : «طه» ؛ يعنى هر دو پايت را بر زمين بگذار، اى محمّد! «ما قرآن را بر تو نازل نكرديم كه به رنج افتى» . نيز اين آيه را نازل كرد : «پس آنچه از قرآن ميسّر است، تلاوت كنيد» .
۱۹۴.امام باقر عليه السلام :پيامبر صلى الله عليه و آله در شب نوبتىِ عايشه، نزد او بود. او به پيامبر صلى الله عليه و آله عرض كرد : اى پيامبر خدا! چرا خودت را به رنج مى اندازى، حال آن كه خداوند، گناهان گذشته و آينده تو را آمرزيده است؟
فرمود : «اى عايشه! آيا بنده اى سپاس گزار نباشم؟!».
