۱۰۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در پاسخ به سؤال مردى يهودى از علّت نام گذارى ايشان به محمّد ، احمد ، ابو القاسم ، بشير ، نذير و داعى ـ: امّا محمّد، از آن روست كه من در زمين ، ستوده ام . امّا احمد، از آن روست كه من در آسمان ، ستوده ام. امّا ابو القاسم، از آن روست كه خداوند عز و جل در روز قيامت ، قسمت آتش را جدا مى كند و هر كه (از اوّلين و آخرينِ انسان ها) به من كافر شده باشد ، جايش در آتش است ، و قسمت بهشت را جدا مى سازد و هر كه به من ايمان آورده و به نبوّت من اقرار كرده باشد، جايش در بهشت است. امّا داعى، از آن روست كه من مردم را به دين پروردگارم عز و جل دعوت مى كنم. امّا نذير، از آن روست كه هر كس نافرمانى ام كند ، او را به آتشْ بيم مى دهم ، و امّا بشير، از آن روست كه هر كس اطاعتم كند، او را به بهشت بشارت مى دهم.

۱۰۷.مسند ابن حنبلـ به نقل از حذيفه ـ: در يكى از كوچه هاى مدينه از پيامبر خدا شنيدم كه مى فرمود : «من محمّد و احمد و حاشر ^۱ و مُقَفّى ^۲ و پيامبر رحمت هستم» .

۱۰۶.عنه صلى الله عليه و آلهـ لَمَّا سَأ لَهُ يَهودِيٌّ عَن وَجهِ تَسمِيَتِهِ بِمُحَمَّدٍ وأحمَدَ وأبِي القاسِمِ وبَشيرٍ ونَذيرٍ وداعٍ ؟ ـ: أ مَّا مُحَمَّدٌ فَإنِّي مَحمودٌ فِي الأرضِ ، وأ مَّا أحمَدُ فَإنِّي مَحمودٌ فِي السَّماءِ ، وأ مَّا أبُو القاسِمِ فَإنَّ اللّهَ عَزَّوجَلَّ يَقسِمُ يَومَ القِيامَةِ قِسمَةَ النَّارِ ؛ فَمَن كَفَرَ بِي مِن الأوَّلينَ وَالآخِرينَ فَفِي النَّارِ ، ويَقسِمُ قِسمَةَ الجَنَّةِ ؛ فَمَن آمَنَ بي وأقَرَّ بِنُبُوَّتي فَفِي الجَنَّةِ . وأ مَّا الدَّاعي فَإنِّي أدعُو النَّاسَ إلى دينِ رَبِّي عَزَّوجَلَّ ، وأ مَّا النَّذيرُ فَإنِّي أُنذِرُ بِالنَّارِ مَن عَصاني ، وأ مَّا البَشيرُ فَإنِّي أُبشِّرُ بِالجَنَّةِ مَن أطاعَني . ^۱

۱۰۷.مسند ابن حنبل عن حذيفة :سَمِعتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله يَقولُ في سِكَّةٍ مِن سِكَكِ المَدينَةِ : أنا مُحَمَّدٌ ، وأنا أحمَدُ ، وَالحاشِرُ ، وَالمُقَفِّي ، ونَبيُّ الرَّحمَةِ . ^۲